www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Naprawdę się nie domyślasz co ci na prawdę jest? Spróbuj przeanalizować objay, a zroumiesz co ci naprawdę dolega...

AnKapone

Elfka przyglądała się zniecierpliwiona dziewczynie, ale zrobiła to, co ta jej poleciła. Dodała do siebie wszystkie części układanki. Momentalnie zrobiła się blada jak ściana i groziło jej, że znowu padnie jak kawka...

Oparła się plecami o najbliższe drzewo i wręcz zsunęła po nim na ziemię...

- To niemożliwe... - szepnęła prawie niesłyszalnie. - Ja nie mogę... nie mogę... nie mów mu... - tak naprawdę była przerażona tym co właśnie odkryła.

Triinu

Przyjżała się jej uważnie:
-Nie wiem co rozumiesz, przez niemożlwie ale gdbyś jeszcze wątpiła, to potwierdzam: tak, spodziewasz się dziecka...Sądząc co zdąrzyłam wywnioskować po łączących was relacjach zapewne jego...Dziwi mnie jednak twoja reakcja i prośba by nic mu nie mówić...Obserwując was, jego w jakis posób zachowuje się wobec ciebie, mówi, patrz sądziłam że jesteście sobie bliscy...Jeśli się myliłam trudno, jeśli nie chcesz by wiedział nie powiem...Jeśli chcesz na dobre pozbyć się tej "tajemnicy" mogę ci pomóc, przyrządze dla ciebie odpowiednei zioła...

Powiedziawszy to odgarnęła włosy i nieco zwróciwszy się do Yenne tyłem wskazałą meisjce naswojej łopatce. Znajodwało się tam coś w rodzaju jasnego znamienia, bądź tatuaży wykonanego niezwykle jasnym, wręcz białym barwnikiem, jaśniejszym niż jej skóra, który układał się w jakiś mistyczny symbol. -Jestem druidem - medykiem, należę do elitarnego bractwa zrzeszające osoby takei jak ja -wyjaśniła.

AnKapone

- Nie... nie chcę pozbywać się dziecka.... - powiedziała stanowczo. - Po prostu to nie jest odpowiedni moment, by mu o tym mówić i owszem, jesteśmy sobie bardzo bliscy... po prostu to jeszcze nie jest dobry moment, nie ta chwila... - powiedziała już cicho.

Triinu

-Dobrze- powiedziała znów wracając sie do niej przodem, na jej twarzy widać było przyjazny uśmiech. -Zatem mu nic nie powiem. Radzę ci jednak zrobić to w miarę szybko, bo biedak zamartwi się o ciebie...wiem, bo rozmawiałam z nim, potrzebowałam "wywiadu" dla ustalenai przyczyn twego "przypadku" choć w zasadzie byłam pewna co ci jest...I jeszcze jedno: jeśli nie chcesz stracić dziecka, musisz zacząć nasiebie bardziej uważać...

AnKapone

Objęła rękoma kolana i oparła na nich brodę.

- Niemożliwe - powtórzyła. - Po tym co spotkało mnie w przeszłości niemożliwe było dla mnie by mieć dzieci... Powiem mu... na pewno mu powiem... ale prowadzę taki trym życia, że ciężko na siebie uważać... - mowiła trochę bez ładu i składu nadal będąc w ogromnym szoku.

Triinu

-Niestety będziesz musiała go troche zmienić, zarówno dla siebie jak i dobra waszego dziecka- powiedziała chcąc ją uspokoić.
Chciała coś jeszcze powiedzieć, ale usłyszala dobiegający z lasu szelest. Przysłuchała mu się uważnie, jednak "alarm" okazał się być fałszywy i na polanie pojawił się Voghn.

Therru wstała i biorąc od niego zioła, oznajmiła:- Ja się tym zajme, ty sobie z nią poprostu posiedź...

Zrobił to co powieziała, widząc, że jego towarzyszka jest już przytomna usiadł obok niej i uśmiechając się lekko zapytał:
-Lepiej ci już?

AnKapone

Pierwsze co zrobiła to się do niego przytuliła i mocno wtuliła w jego ramiona. Nie chciała by zdołał dojrzeć przerażenie w jej oczach, które jeszcze nie do końca ukryła.

- Tak bardzo cię kocham, wiesz...? - szepnęła tylko cicho. - Therru mówi, że to nic groźnego... - dodała prawie od razu.

Triinu

Objął ją bardziej by zapewnić jej poczucie bezpieczeństwa, uśmeichnął się na jej wyznanie i odpowiedział:
-To dobrze, że nic ci nie będzie...Musisz po prostu odpocząc...

AnKapone

"Będę musiała odpoczywać przez jeszcze długi czas..." - pomyślała.

Gdy już opanowała uczucia, jakie nią targały, odsunęła się trochę od niego i spojrzała w jego oczy. Mógł dostrzec w jej oczach radość. Po chwili odwrociła się do Therru i powiedziała:

- Dziękuję... - niby zwykłę słowo a kryła się w nim przecież "tajemnica".

Triinu

Dziewczyna uśmiechnęła się znaczaco i przynosząc jej gotowy wywar podała jej:
-To cię wzmocni...Pij jednak powoli, bo gorące...

Następnie zajęła miejsce tuż przy nich.
-Dokąd tak właściwie zmierzacie?- zapytała

AnKapone

Wzięła do ręki naczynie, które rozgrzało jej zimne dłonie. Powąchała wywar. Pachniał kilkoma znajomymi jej ziołami, a także nieco gorzko. Upewniła się też, że nie jest to coś, co mogłoby zaszkodzić jej w tym stanie. Zanim wypiła pierwszy łyk, powiedziała:

- Udajemy się do Cetra, gdzie mamy spotkać się z naszymi przyjaciółmi...

Triinu

Ich rozmówczyni lekko się zaśmiała:
-Cóż jeśli mierzacie do Cetra to muszę was poinformować, że wybraliście dość okrężną drogę...Dodam też, że dość niebezpieczną. Tak się składa, że znam dobrze to miasto, sama zresztą tam zmierzam więc mogę was poporwadzić...Także i te terny nie mają przede mną żadnych tajemnic, mogę się zatem wam przydać...

AnKapone

Jakoś wspólna tajemnica, jaką dzieliły, sprawiła, że Yenne zaczęła darzyć Therru sympatią. Wypiła łyk napoju i skrzywiła się, gdy poczuła w ustach kwaśno-gorzki smak.
- Jeżeli o mnie chodzi, byłoby miło, gdybyś udała się razem z nami...

Triinu

Półsmok nie do końca ufał nowej towarzyszce, doceniał jednak to co już dla nich zrobiła...takze i znajmośc przez nią terytoriów mogła zdecydowanie ulatić im podróż postanowił zatem zaryzykować, ale mieć ją wciąż na uwadze.

-Ja też nie mam nic przeciwko- odpowiedział spokojnym tonem, ale bez entuzjazmu.-Dziękuję także za twoja pomoc i wtedy i teraz, w tym co dla niej robisz...

Druidka uśmiechneła się tylko.