www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- W tym mieście jakoś wszędzie jest blisko - mruknęła do siebie Yenne.

Odnalezienie domu Laverock'a nie było jednak takie proste jak się mogło wydawać. Dom stał nieco na uboczu. Otoczony był wysokim murkiem, by dać właścicielowi jak najwięcej prywatności i odgrodzić go od wścibskich oczu. Ogród był zadbany. Egzotyczne rośliny napawały zachwytem i powalały feerią kolorów. Wokół unosił się słodki zapach kwiatów i ciężki zapach wilgotnej ziemi.

Yenne i Atabe szybko przemknęli w cieniu ogrodzenia.

- Wchodzimy. Rozumiem, że znów chcesz iść przodem? - spytała towarzysza.

Triinu

U wejścia do kamienicy stało trzech strażników. Tkwili już tu od dluższego czasu, widać to było po nich, po ich zaangażowaniu z jakim oddawali grze w kości, za każdą turą pomnażając wykladane przez siebie stawki.

Być może korzystając z okazji udałoby im się zakraść do środka....Jeśli oczywiście w kamienicy nie czekałby na nich kolejne "niespodzianki"....

Rutlawski

-jasne, że chcę. Muszę cie chronić ;> - dodał ironicznym głosem, niesłychanie ją drażniąc.- Przemkniemy się do środka?

AnKapone

- Sama potrafię o siebie zadbać - syknęła Yenne, a "kretyna" dodała sobie w myśli, po czym ruszyła przodem.

Zwinnie wspięła się po rusztowaniu dla winorośli i wylądowała na niewielkim balkoniku na parterze. Nie patrzyła nawet, czy Atabe za nią idzie.

Triinu

Yenne udało sie przedrzeć na teren posesji zupelnie nie zauważona, zostawiajac (jak na razie Mruga

Atabe za sobą...) Zajrzawszy przez okno balkonu do pomieszczenia mogła dostrzec długi korytarz prowadzacy w łab budynku....Drzwi do balkonu były oczywiście zamknięte- musiała znaleźć jakiś sposób by dostać sie do środka nei wzbudzając czujności strażników.

AnKapone

"Cholera - pomyślała - że też nie pomyślałam o kupnie wytrychu"

Drzwi były zamknięte od wewnątrz na haczyk. Można by było je otworzyć wsuwając w szparę coś cienkiego. Tylko co?
Rozejrzała się po balkoniku. Jedna doniczka z dość pokaźnym już cyprysikiem. Podpartym tyczką.

"Dobra nasza"

Yenne wyciągnęła tyczkę i kukri postanowiła troszeczkę odchudzić kijek. Gdy wydał jej się już wystarczająco cienki wsunęła go między skrzydła drzwi próbując podnieść haczyk zamka.

Triinu

Drzwi roztwarły się z cichym skrzypieniem, nienaoliwionych zawiasów. Na chwilę przystanęła nasłuchując, czy odgłos ten nie zwrócił niczyjej uwagi. Nic żadnej reakcji. Cisza. Ostrożnie przemierzając korytarz posuwała się na przód...Wtem przystnaęła na chwię...Odgłosy czyjejś rozmowy wzbudzily jej czujność..Odczekała chwilę, zdawszy sobie sprawę że nie są to głosy osób zmierzających w jej stronę. Dobiegały z któregoś z pokoi...Kto jednak decydował sie przebywać w pokoju domu, w którym dokonano morderstwa? Może jesli sie jej uda namierzyć skąd dobegała owa rozmowa...

Rutlawski

Za nią zjawił sę Atabe, przeszedłszy te samą trasę.

AnKapone

Delikatnie stąpała po podłodze, uważając by żadna z klepek nie skrzypnęła. Szła wzdłuż ściany. Podążała za odgłosem rozmowy. Trudno było jej sprecyzować, który z pokoi odwiedzają "goście". Po krótkim nasłuchiwaniu zdecydowała się na drugie drzwi po prawej. Zbliżyła ucho do drzwi.

Triinu

Drzwi pokoju nie były do końca domknięte zatem miała możliwość lepszego zerknięcia do środka izby.

Ujrzała tam nikogo innego jak samego prefekta, który rozmawiał z tajemniczym męzczyzną, któremu towarszyły dwie szczelnie okryte postacie w ptasich maskach na twarzach. Postać samego mężczyzny także wydawała się tonąc w połach jego płaszcza, a twarz do połowy zakrywał nasunięty kaptur. Na piersi , zaiweszony na grubym srebrnym łańcuchu znajdował się znajomy symbol...Dopiero teraz dostrzegła, że nosi go również prefekt.

-Przeszukaliśmy cały dom mistrzu...-odezwał się do prefekta mężczyzna.- Nigdzie nie znaleźliśmy jakiejkolwiek wskazówki którą mógłby pozostawić im Laverock...

-Niemożliwe...-odparł prefekt chłodnym tonem głosu.

-A jednak...Przeszukaliśmy każdy zakamarek...Najwidoczniej te szczury, któe tutaj weszyły ostatnio po pwincy odnalazły coś...bądź w jego gabinecie, lub pokoju skryby...

-Starałem się pzobyć Constantine'a...Coś mi mówi,że zbyt chętnie nie opuści on miasta, jednak jeśli tylk owyjdzie na jaw, że dalej interesuje sie ta sprawą pozbędę się go na dobre...Nikt nei może sie dowiedzieć o tym co tutaj robimy....Ani rada magów z Karr'namu ani król Arnheimu...

-A co z tymi smokami?

-Raziel o niczym jeszcze nie wie...Ta młoda...Nie chce się narażać smoczym władcom, awet jeśli zabilibyśmy ją nie pokonamy Raziela- jest bardzo potężny...Nie chcę by ród zielonych smoków ścigał nas za "Zdradę"....Coś się wymyśli, poiwe się że Constantine nawpajał jej swoich idei i nei świadomabyła tego w czym braał udział ani co tak na prawdę wiedziała...

-A co z "nimi"?

-"Nimi"...westchnął prefekt...-To własnie "oni" są prawdziwym problemem...Starajcie sie zachować pozory, nie moga nic wiedzieć...Nie może dojść do sytuacji w której mogliby nam przeszkodzić...Jesteśmy tak blisko z naszymy przygotwaniami i zrównanie księzyców nastąpi za 12 godzin...Nie możemy zmarnować szansy...

-Jakei masz zatem polecenia mój panie?

-Przede wszystkim pilnujcie ny "oni" nie poznali naszych zamiarów...Resztę wyelminować przy najbliższej okazji....

-Tak jest panie...-opowiedział tamten, kłaniając się nisko i zwracając sie w kierunku wyjścia, a wraz z nim towarzyszace mu postacie w ptasich maskach...

Rutlawski

-Szybko!- szepnął Atabe do elfki.- Kryj się, chciałbym jeszcze trochę podsłuchać. Mówiłem, że prefekt siedzi w tym po uszy- dodał.

AnKapone

Gdyby wzrok mógł zabijać, Atabe leżałby już martwy na podłodze. Jej oczy mówiły wyraźnie "chyba cię równo pogięło, że wydajesz z siebie jakieś dźwięki, śledząc kogoś".

"Z kim ja pracuję?" - pomyślała - "Chociaż on raczej nie miał do czynienia z 'pracą' skrytobójcy".

Wycofała się, by mógł podejść bliżej drzwi i posłuchać. Odruchowo pokazała mu gest, który w języku skrytobójców oznacza >uważaj<. Chociaż nie liczyła, że zrozumie.

Rutlawski

-Wiesz... Byłoby kreatywniej, gdybyś zamiast pokazywać mi środkowe palce, schroniła się. Jak ja

Triinu

Najwyraźniej ich szepty zwróciły uwagę przebywających w pokoju. Najpierw głowy w stronę drzwi zwrócili, niemalże równocześnie "ptasiotwarzy", zaraz po tym prefekt dał swojmu rozmówcy sygnal, by ten uważął na to co mówi. Następnie mężczyzna szybki i pewnym krokiem podszedł do drzwi.

Rutlawski

-No i widzisz co zrobiłaś.