www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Ja zrobiłam?! To ty sapiesz jak stary cap! I to ty się odzywałeś. Ja milczałam! - już nie zwracała uwagi na to czy ktoś ją słyszy czy nie.

Złapała Atabe za kaptur płaszcza i pociągnęła w kierunku balkonu.

Rutlawski

Wpadli na dość duzy balkon.
<Ten Laverock był niezłym bogaczem>, przemknęło Atabe przez myśl.
Przypadli do ziemi.
Naszemu bohaterowi przez chwilę wydawało się, że nic nie szłyszy, że są bezpieczni.

Triinu

Istotnie była to zaledwie chwila. Prefekt wraz ze swoim sługą wyszli na balkon i rozejrzeli się z góry po okolicy. Wymienili między sobą kilka zdań, zrobili to jednak tak szybko i niezbyt wyraźnie iż ani Atabe, ani Yenne nie byli w stanie zroumieć ani słowa. Chwilę potem dalo się posłuszeć donośny głos towarszysza. Tym razem slychać było go dobrze, na tyle by zorientować się, iż język którego używa nie przypominający żadnego im znanego, był chłodny i chopowaty...Atabe zdało się, że gdzieś go słyszał- przypomniał sobie wtedy pierwszy wieczór spęczony w mieście. Było to wtedy gdy pierwszy raz spotkał Mikkala. Rozmawiał on wtedy w karczmie ze swoim rozmówcą korzystając z owego języka.

Wnet dało sie posłyszeć przeszywający uszy pisk. Gdy ukradkiem spojrzeli do góry, ujżawszy dwie postacie w ptasich maskach unoszące się nad nimi. Obszerne płaszcze powiewające na rozpostartych ramionach przypominały olbrzymie ptasie skrzydła...

[No kochani, z mojej strony na razie tyle, czekam na dalsze reakcje waszych postaci Mruga

]

Rutlawski

-Jasna cholera!- szepnął ostro Atabe. Natychmiast chwycił miecz <Jak ja tęsknię za swoją bronią!!!> i miał nadzieje, że Yenne zrobiła to samo. Czuł w kościach, że walka jest nieunikniona.

AnKapone

"Psia krew" - zaklęła w duchu Yenne. "Ani chwili spokoju."

Chwyciła jeden ze swoich mieczy, odbiła się od ziemi. Ostrzem celowała w podbrzusze napastnika, który znajdował się bezpośrednio nad nią.

<Marto, czyżby nawiązanie do Ra'zaców?>

Rutlawski

[ Też mi się skojarzyło

]

-Kobieto, co Ty robisz! One nas nie widziały... Ech...

Atabe szybko spróbował zaatakować od dołu drugiego Razaca

Triinu

* jeśli już - całkiem nie zamierzone to skojarzenie wyszło Jezyk

Istota, którą zaatakowała Yenne zrobiła unik, a następnie wyciągajac przed siebie swoją dłoń wyposażoną w długie palce zakończone pazurami zadało jej cios (- 2 pkt witalności dla Yenne)

Z kolei druga istota, którą zajął się Atabe również uniknęła jego ciosu, lecz nie udało sie jej jego zranić, gdyż uniknął on ciosu

Parametry waszych przeciwników to:

Pierwszy witalnosc 10, sila 5 szybkosc 6

Drrugi witalnosc 8 sila 9 szybkosc 6

Rutlawski

Atabe rzucil się na przeciwnika z większą ilością siły.
-Jeśli pozwolisz- krzyknął do elfki. Miał lepsze parametry w tej dziedzinie.
Zaatakował głowę Razaca

Triinu

Atabe, korzystając z jego szybkości udało sie zranić przeciwnika zadając mu obrażenie (właściwe to drasnął go, o ile to jest właściwe słowo) - 1 pkt dla "ptasiogłowego". Stworzenie korzystąc z okazji iż przeciwnik znajduje sie w jego pobliżu również zadało mu cios (było to dośc duże pchnięcie zazurzastym łapskiem na - 3 pkt)

Międzyczasie drugi z nastników wzbił sie w powietrze i "pikując" ruszył w stronę elfki.

Rutlawski

-A idźcie w jasną cholerę!- krzyknał Atabe. Użył zaklęcia Ognika i posłał kuę ognia w stronę amuletów obu stworów.

Triinu

Rozległ się podwójny pisk, tak świdrujący iż zdawał przesywaćpoprzez uszy, aż do wnętrza glowy. Chwilę to potrwało, a obydwie istoty rozpłyneły się w powietrzu, tak iż nie pozostał po nich żaden ślad. Jedynie w powietrzu unosił sie nieprzyjemny zapach siarki...

Rutlawski

-Ojej :>

Na przyszłość proszę o pisanie postów więcej wnoszących coś do fabuły Mruga

Jeszcze jeden taki numer i usunę to co dopisałaś Jezyk

Triinu

Zostali sami...przynajmniej jeśli chodzi o ścigających ich tajemniczych przecwiników, którtzy dosłownie rozpłyneli sie w powietrzu....Musieli teraz zadecydowac gdzie iść - na pewno nei mogli tutaj pozostać....

Rutlawski

-Huh- westchnął Atabe.- Nie wiem, skąd, ale przypomniałem sobie, że trzeba celować w amulety. Podziałało. Jesteś ranna?- zapytał towarzyszkę.

AnKapone

- Nic mi nie jest...-odpowiedziała, chociaż lekko się przy tym skrzywiła. - Nie takie rzeczy przeżyłam.

Rozejrzała się.

- Powinniśmy stąd iść.