www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Czekanie na rozpoczęcie rozprawy wydłużało się w czasie. Na miejscu wraz z profesorem Posteltonwhitem byli jego asystentka – elfka Galatea, Yenne, Voghn, Daenerys oraz Drogo. Dopiero po dłuższej chwili wpuszczono ich na salę, gdzie cała grupka zajęła swoje miejsce. Procesowi przewodniczył arcykapłan, a wspierała go ława pozostałych czterech kapłanów, oraz kilka przedstawicielek galilicenae, choć była wśród nich Marion to jednak najważniejszą z nich wydawała się być starsza od pozostałych kobieta o falowanych kasztanowo- rudych włosach oraz białym pasemku włosów na przedzie. Jej twarz miała zacięty wyraz, a wzrok przeszywał człowieka na wylot.
Kapłanów z kolei charakteryzowały obszerne, długie szaty oraz łyse czaszki o nieco wydłużonym owalnym kształcie, pokryte tatuażami na czole
Na sam początek rozprawy zabrał głos, kapłan prowadzący który poprosił elfkę oraz ich towarzyszy o przedstawienie się oraz przedstawienia swojej pozycji w procesie

AnKapone

Pierwsza wstała elfka:
- Nazywam się Yenne Alomavaarr, leczyłam pana Postelonwhite'a na kontynencie E’ogh. Postanowiłam wystąpić tutaj w jego obronie, a przynajmniej być kimś w rodzaju obrońcy.
- Ja noszę imię Drogo. Jestem jedynie pomocnikiem pani Yenne…

Triinu

-Także i my postaramy się wspomóc głównego obrońcę –powiedzieli Voghn i Daenerys wcześniej się przedstawiając.

Gdy wstępną cześć rozprawy mieli już za sobą przeszli do głównego etapu rozprawy, w roli oskarżyciela wystąpiła Marion. Przedstawiła zarzuty jakimi było nielegalne paranie się przez profesora naukami zakazanymi odwołujących się do zakazanych nauk jakimi była magia, alchemia oraz nauki sprzed Czasu Chaosu które były zakazane w Pretanii. Zdała także raport ze swojego pościgu za oskarżonym, który wbrew prawu nielegalnie opuścił kontynent i szukał schronienia za granicą. Przedstawiła także relację z następnych wydarzeń oraz okoliczności w jakich oskarżony powrócił do Pretanii

Dopiero gdy skończyła mówić przewodniczący kapłan nakazał jej zając miejsce i zapytał stronę obrońców: -Co na wspomniane zarzuty i oskarżenia ma do powiedzenia obrona? Jak się do tego stosunkujecie?

AnKapone

Yenne wstała i zabrała głos:
- Przede wszystkim należy podjąć pod dyskusję nielegalność działania galilicenae, która złamała umowy międzynarodowe zabraniające ścigania przestępców, bez względu na zbrodnie jaką popełnili, na terenie innego kraju, bez uzyskania wcześniejszej zgody władz tego państwa. Z tego tytułu działalność tę można potraktować jako szpiegostwo. To samo dotyczy ataku na znajdującego się pod naszą kuratelą pana Postelonwhite’a na statku znajdującego się na kursie do Pretanii. Jednak Wysoki Sąd wybaczy te krótkie, aczkolwiek istotne zastrzeżenia obrony.
Co więcej nie widzę związku z działalnością pana Postelonwhite’a i jego syna, który o mało nie stracił życia w wyniku pogoni. Więc on już z zasady nie powinien ponosić odpowiedzialności ani karnej, ani cywilnej. Poza tym zarzuty stawiane oskarżonemu nie mają podstaw prawnych. Samo przypuszczenie o popełnieniu danej zbrodni bądź wykroczeniu nie ma podstaw do wszczynania postępowania w trybie przyspieszonym. Obrona prosi o odroczenie rozprawy do dnia zebrania odpowiednich dowodów.

Triinu

Voghn był dumne ze swojej żony, nie raz był świadkiem jak dobrze radziła sobie w podobnych sytuacjach, jednak ta przemowa była wyjątkowo udana.
- Profesor Posteltonwhite dopuścił się przestępstwa, które w naszych granicach jest poważnym wykroczeniem i wymaga surowemu wymiarowi kary. Gdybyśmy nie posłali za nim jednej z naszych galilicenae, kto wie czy kiedykolwiek udałoby się nam do niego dotrzeć- powiedział kapłan.
-Jednak mężczyzna znajdował się już na naszym terytorium, zatem nasze prawa powinny być przez was respektowane. Nie może być tak, że sprawiedliwość jest dochodzona poprzez łamanie praw innego państwa. Najpierw wasze państwo powinno wydać odpowiednie ...- Daenerys nie dokończyła
-Wasza ekscelencjo pozwolę sobie wtrącić- zabrała głos Marion, ale tym razem nie podeszła do mównicy. Najstarsza z wojowniczek mierzyła ją uważnym spojrzeniem.
Tym razem młoda galilicenae zwróciła się do ogółu: -Tak jak powiedział najwyższy kapłan, gdybyśmy zaprzestali pościgu stracilibyśmy trop i przestępca uniknął by kary...Nie znając sieci układów w waszym państwie stracilibyśmy miesiące, a nawet lata by znaleźć ponowny trop, zważywszy że oskarżony jest tylko człowiekiem, i to w wieku zbliżającym się do starszego zapewne nie odnaleźlibyśmy go za życia, zatem sprawiedliwości nie stałaby się zadość. Owszem zdecydowaliśmy się popełnić pewno wykroczenie względem waszych praw, ale dobro naszego kraju jest dla nas rzeczą najważniejszą. Rozpocząwszy poszukiwania oskarżonego i będąc już na jego tropie byłam tutaj w Pretanii, zrządzenie losu jednak zadecydowało że nie udało się nam go pojąc na terytorium naszego państwa. Nie chcąc tracić poszlak musiałam konntynuoać swe poszukiwania na terytorium waszego kontynentu, zwłaszcza że byłam tak blisko. Proszę o zrozumienie, iż działając dla dobra sporawy musiałam kontynuować swoją działalność na terenie waszego terytorium, inaczej sprawa ta nigdy nei zostałaby zakończona

AnKapone

Yenne w duchu uśmiechnęła się do siebie.
- Po raz kolejny zapominacie państwo, iż nasz kraj jest dobrze strzeżony. Wzdłuż jego granic znajdują się posterunki graniczne, a pomiędzy nimi znajdują się patrole, które strzegą granic. Co więcej od granicy do najbliższego miasta jest daleka droga wiodąca przez góry, które również są patrolowane. To właśnie taki patrol znalazł konającego Rolanda Posteltonwhite oraz ciężko rannego profesora Posteltonwhite. Jako ranni, nieznani nam ludzie podlegali naszemu prawu i naszej opiece. Zdołaliśmy uratować ich obu i gdy tylko dowiedzieliśmy się kim są, zdobyliśmy odpowiednie dokumenty by odstawić ich tutaj. Należy nadmienić, iż rzeczy jakie posiadali przy sobie oskarżeni nie wystarczyłyby na przebycie gór i bez względu na wszystko zostaliby znalezieni przez patrole w tamtych rejonach. To można zrozumieć studiując mapy i posiadając minimalne wyobrażenie o ukształtowaniu terenu…
- To prawda… - zabrał głos Drogo. – Ze względu na pewne okoliczności nasze granice nadal są silnie strzeżone i nie tylko one. Tereny przygraniczne są traktowane jako priorytetowe i strzeżone bardziej

Triinu

-Mimo jednak obrony swojego terytorium udało się wam przepuścić na swój teren dwojga nielegalnych emigrantów. Poza tym nasz zwiadowca, panna Marion bez problemu udało jej się wedrzeć na wasze obszary także bez postrzeżenia...-skomentował najwyższy

AnKapone

- Nie słuchał mnie pan, kapłanie – starała się uspokoić elfka. – To że przekroczyli granice o niczym nie świadczy. Patrole i tak odnalazłyby zarówno Posteltonwhite’ów jak i pannę Marion, zwłaszcza, że został wysłany za nią list gończy na terenie naszego kraju. Patrole bowiem wykryły nieznany ruch graniczny i rozpoczęto postępowanie. Mając teraz na to dowodu mogę jasno określić iż panna Marion jest persona non grata w smoczym państwie. Niestety umowy międzynarodowe nie pozwalają na jej ekstradycję i wysłanie do Cetra, gdzie zostałaby osądzona wedle naszych praw. Z kolei my dotrzymujemy umów i dostarczamy nielegalnych imigrantów przed wasze oblicze. Jako dyplomata udzielam jednak teraz panu Postelwhite’owi, jego synowi i rodzinie azylu dyplomatycznego, na mocy którego nie może on zostać skazany przez żaden sąd Pretanii i Cetra. Dopóki nie znajdziemy odpowiednich dowodów by uchylić ten immunitet, znajduje się pod naszą opieką.

Triinu

-Nie wysłuchaliśmy jeszcze wszystkich, którzy mają coś do powiedzenia w tej sprawie- oznajmił kapłan przewodniczący. –Wzywam na świadka Galateę Anarion, wieloletnią asystentkę profesora Posteltonwhite’a.
Gdy tylko padło jej imię elfka podniosła się ze swego miejsca i zgodnością, oraz pewnością w oczach spojrzała na radę. Wiedziała, że wyrok zapadł nim proces się tak naprawdę zaczął.
-Od jak dawna pracuje pani z profesorem?- padło pierwsze pytanie.
-Dziesięć lat temu przybyłam tutaj w ramach programu międzykontynentalnej wymiany uczelnianej. Przez dziesięć lat pomagałam i nadal pomagam profesorowi w przeprowadzaniu badań na potrzeby uniwersytetu.
-Jakie to badania?
W odpowiedzi elfka wymieniła kilka tytułow prac, których publikowane były wyniki ich wspólnych badań,.
-Zgadza się, wspomniane przez panią tytuły prac pokrywają się z tymi jakie są powszechnie znane. Jednak wiemy, że wspólnie pracowaliście jeszcze nad innymi materiałami, które sa niezgodne z prawem.
-Nie ma na to żadnych dowodów!- zaprotestowała stanowczo.
Najstarsza z wojowniczek chciała zabrać głos w sprawie, lecz została powstrzymana przez kapłana.
-Ale pani też nie zaprzecza?
Nastała krótka chwila ciszy – Efekty naszych prac mają na celu przyczynić się rozwojowi intelektualnemu Pretanii, oraz zachowania dziedzictwa dziejów Leunion.
Dopiero teraz kapłan udzielił głosu najstarszej galilicenae: -To dzikawe bowiem raporty jakie sporządziły moje podwładne na temat waszej Prawdziwej działalności przeczą pańskim słowom panno Galateo...-kobieta specjalnie w geście pogardy nei wymieniła nazwiska elfki. W oczach tamtej błysnął gniew, jednak powstrzymała się nie chcąc się sprowokować.
-Nie ma dowodów czy owe raporty odnoszą się akurat do naszej działalności, czy nie zostały sfabrykowane.
-Zamiast powiedzieć coś konkretnego pani cały czas niejasno się zapiera- oznajmił kapłan. –Pańskie wypowiedzi zostaną wzięte po uwagę, ale wnozą z sobą do sprawy wiele niedopowiedzeń.
-To absurd...-szepnęła cicho elfka.
-Czy obrona chce się posłużyć świadkiem?

AnKapone

- Oszem – drogo wstał. – Panno Galateo Anarion – podjął młodzieniec. – Czy wasze prace zagrażały komukolwiek. To znaczy czy zagrażały życiu postronnych?

Triinu

-Nie naszym zadaniem nie jest nikomu szkodzić. Chcemy jedynie szerzyć wiedzę, oraz chronić spuściznę po dawnych wiekach- odpowiedziała

AnKapone

- Wasza praca ma więc charakter stricte historyczny, mający na celu zgłębianie wiedzy jako takiej? Nie był to jednolity kierunek zdobywania materiałów?

Triinu

-Zgadza się: nie zamierzamy wykorzystywać zdobytej wiedzy inaczej jak w wydanych publikacjach, bądź prezentować jej na wykładach.
-Mam tu jednak pewno zastrzeżenie- zabrała głos Marion.- Owe publikacje mogą przekazywać więcej niż powinny przecząc ogólnie przyjętej ideologii w Pretanii. Na książkowe publikacje wnieśc możemy cenzurę, jednak nie możemy za każdym razem wysyłać szpiega, czy w ogóle upilnować czy podczas owych spotkań nie są przekazywane treści niewłaściwe...

AnKapone

- Sprzeciw! – wtrąciła Yenne. – Oskarżyciel miał już możliwość przesłuchania świadka.
- Dziękuję, pani Yenne.. – skinął jej głową Drogo. – Wracając do sprawy, nie mam więcej pytań do świadka.

Triinu

-Sprzeciw podtrzymany. Pozostaje nam zatem przesłuchać samego oskarżonego – powiedział kapłan prowadzący.
Galatea zajęła zatem swoje miejsce, powstał profesor.
-Jak pan mógłby charakteryzować swoją działalność panie profesorze?
-Nie mam do powiedzenia nic ponadto co zostało już powiedziane przez moją asystentkę. Jestem uczonym i poświęciłem życie zdobywaniu i przekazywaniu wiedzy. Jest to wartość uniwersalna, ponad wszystkie czasy, prawa, narody. Zdobywanie jej, przekazywanie nie powinno być zakazywane przez prawo żadnego państwa, czym rozczarowują mnie prawa ustanowione przez rząd Pretanii. Wiedza jest wartością uniwersalną i choć czasem niesie z sobą kontrowersyjne treści to od jej słuchacza zależy co z nią zrobi. Każdy wszak posiada rozum, umiejętność oceny faktów, rozdzielenia tego co jest dobre, a co złe.
-Zatem nadal podtrzymuje pan, że żadne z pańskich poczynań nie miały na celu zaszkodzenia naszemu państwu, kontynentowi, całemu Leunion?
-Absolutnie nie mam zamiaru nikomu szkodzić, lecz swoją wiedzą wspomagać...
-Jednak zdecydował się pan na nielegalną emigrację....
-Zmusiły mnie do tego okoliczności zagrażające życiu mojemu oraz mych bliskich.
-Czy możemy, tutaj publicznie z pańskich ust usłyszeć z czyjej strony stał się pan zagrożony?
-Mojej ojczyzny, Pretanii...-nie dokończył, zostało mu przerwane przez wtrącenie kolejnego oskarżenia.
-A zatem nie dość , że jest pan podejrzany o działalność konspiracyjną podważa pan funkcjonowanie oraz wymiar sprawiedliwości własnego narodu. Nadal pan jest zdania, że pańskie poglądy nie stanowią zagrożenia?
-Sprzeciw- wtrąciła Daenerys- To przesłuchanie wywieranie presji, z pomijaniem właściwych treści jakie niosą ze soba odpowiedzi przesłuchiwanego!
-Oddalam...Proszę oskarżonego o odpowiedzenie na zarzuty.
Profesor milczał długo.
-Tak. Jeśli posiadanie własnych przekonań, chęć służenia nauce i prawdzie jest postrzegane jako przestępstwo to jestem winien...
-Prozę nie robić z siebie ofiary profesorze Posteltonwhite...Ludzie o pańskim światopoglądzie oraz działalności są zagrożeniem dla bezpieczeństwa państwa...
-Czy można jednak zobaczyć dowody obciążające oskarżonego? –zapytał Voghn. –Chciałbym zobaczyć dowody, a nie tylko słowa oskarżenia. Jako obrona zadamy wglądu w niniejsze raporty.
-Oddalony...
-To hipokryzja! Absurd!
-Absurdem jest- wtrąciła najstarsza z wojowniczek, powstając ze swego miejsca i spoglądając pogardą na przybyłych – Włączanie w tok sprawy, stawianie jako świadków oraz obrońców osób z Eo’gh. Dalecy są obiektywności, nasze prawa oceniają podług swoich....Mówię także o pani, panno Anarion, nie tylko nowo przybyłych...Jesteście obcy, w rozprawie powinni uczestniczyć jedynie ochodzący z Pretanii: znający i przestrzegający jej praw....