www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Cisza sprawiła, że elfka zamarła. W jej oczach pojawił się strach.
- Arya… - szepnęła. – Arya! – krzyknęła. – Arya! – po czym rzuciła się na poszukiwania córki. – Nuuka! Arya! – zaczęła panikować.

Triinu

Także i Voghn przeklął się za chwilę swej nieuwagi i wspomógł w poszukiwaniach swoją żonę. W pewnym momencie ich uszu dobiegł piskliwy krzyk ich córeczki. Półsmok poderwał się z miejsca i ruszył w tamtą stronę. Zamiast niej zastał tam męskie ciało leżące twarzą do ziemi. Z jego krtani spozierała wbita w szyję strzała.

AnKapone

Yenne zignorowała kompletnie mężczyznę.
- Arya! – w jej głosie brzmiało zdenerwowanie i załamał się jej głos. – Arya. Proszę, chodź do mnie… proszę, córeczko… dam ci lizaka… - próbowała przekupić córkę.

Triinu

Voghn także zamiast zając się od razu przeszukiwaniem ciała mężczyzny zaczął rozglądać się za ich dzieckiem . W pewnym momencie zaszło ich od tyłu trzech zbirów.
-A zatem wy musicie być rodzicami tego ciekawskiego smarkacza...-powiedział jeden wyglądający na ich herszta.

AnKapone

W oczach elfki pojawiła się furia. Podeszła do herszta i przyłożyła mu z impetem z pięści w twarz.
- Gdzie jest moje dziecko, ty spedalony, skurczony fiuci pomiocie! – wrzasnęła na niego.

Triinu

-Któż to wie...pewno płynie sobie teraz spokojnie z nurtem rzeki...Jak się postarasz i ruszysz się teraz z miejsca pewno ją dogonisz...
Towarzyszącego elfce półsmoka słowa te rozsierdziły. Chwycił zatem za swoje miecze i kopnięciem popchnął mężczyznę by ten opadł na drzewo po czym doskoczywszy do niego przyłożył mu skrzyżowane ostrza do szyi. Zaraz potem doskoczyło do niego dwóch pozostałych

AnKapone

Aby uratować swojego męża elfka przywołała furię rzeki. Dwa potężne słupy wody przygwoździły dwóch zbirów do ziemi i zamarzły, uniemożliwiając im jakiekolwiek ruchy. Voghnowi pozwoliła poznęcać się nad hersztem.
- Gadaj, ty pierdolona szuja… bo wyrwę ci twoje nędzne krowie wymię razem z korzeniami…

Triinu

-Nie mam pojęcia.... Zaczęła uciekać, zatem na rozkaz szefa jeden z nas ruszył za nią. Nie wiem czy ją dopadł....

AnKapone

- Jak chcesz to ich zabij… wszystkich… - powiedziała Yenne i zmieniła się w lisa i niuchając przy ziemi zaczęła szukać swojej córeczki w ten sposób

Triinu

Poszukując Aryi, natrafiła na Nuukę, która akurat wybiegła naprzeciw niej. Zobaczywszy lisa wystraszyła się, ponieważ ani na jotę nie rozpoznała w nim elfki.

AnKapone

Elfka wysłała jej wiadomość mentalną, że lisem jest ona i nie ma się czego obawiać. Spytała, czy nie widziała Aryi.

Triinu

Będąc spokojniejszą szczurzyca przekazała jej informację, że dziewczynka uciekła przed jednym z bandytów w kierunku starego podziemnego tunelu, wskazała też kierunek w którym elfka powinna się udać. Radziła się spieszyć, bowiem bandyta był tuż, tuż w swym pościgu za ich córeczką.
Miała rację. Aryi udało się dostać do tuneli i poprzez niego rozpocząć ucieczkę poprzez niego, po piętach deptał jej jednak jeden ze ścigających. Dziewczynce udało się niemalże wydostać na drugą stronę, prawie wygrzebywała się na zewnątrz – wychyliła już główkę, rączkami chwyciła się ziemi i trawy gdy mężczyzna pochwycił ją za nóżki i zaczął ciągnąc ją z powrotem do środka. Wszystko to na oczach jej rodzonej siostry, która akurat przechodziła tamtejszą drogą...

AnKapone

Uruviel widząc, że coś zagraża jej siostrzyczce, tym bardziej że jest to jakiś podejrzany typ, rzuciła się jej na pomoc. Chwyciła ją wpół i pociągła a przeciwnika poraziła zaklęciem błyskawicy.

Triinu

Będąc w ramionach siostry Aryja wtuliła się w nią i zwyczajnie rozpłakała. Mężczyzna rażony piorunem wyczarowanym przez czarodziejkę dokonał żywota w tunelu.

AnKapone

- Szczury tutaj są nadzwyczaj wielkie… w dodatku takie brzydkie, może to wina jakiegoś promieniowania? – skomentowała Uruviel pod nosem. Przytuliła do siebie siostrzyczkę i zaczęła gładzić ją po główce. – No już maleńka, już nic ci nie grozi… gdzie mama?
Jakby na rozkaz z tunelu wybiegł lis XD który momentalnie przemienił się w Yenne.
- Bogom dzięki… nic jej nie jest? – powiedziała elfka.
- Nie, ale jest bardzo wystraszona…
- Wróbelku… mama już jest przy tobie… nic ci nie jest?