www.portalfantasyrpg.fora.pl

Rutlawski

-Sluchaj, pluskwo. Naprawdę, pogadać i pożartować można sobie przed telewizorem. A teraz walka czeka. Miejmy to już za sobą.

Triinu

Teraz prócz Sho ze śmiechu zanosił się cały jego oddział.

-Naprawdę zabawny jesteś, a przez swoje niewyparzenie w gębie stajesz się jeszcze zabawniejszy....No, ale najwyraźniej potrzebujesz by ktoś sprawił ci porządny łomot...

Powiedział poczym przygotowaszy się do ataku, swobodnym ruchem ruszył na przeciwnika.

Rutlawski

Atabe bez wysiłku odskoczył. Syn Imperatora najwyraźniej zaczął od zabawy.
Ciekawe kiedy pokaże rogi, pomyślał elf.

-Nie potrzebujesz tam pomocy?- zawołał Bert.- Na pewno?

-No mówię, że nie. Na razie jeszcze się nie zdązyłem spocić.

-Myślę, że zdążysz. Może przeciwnik na razie próbuj wyczuć twoją siłę?

-Wiem o tym. Nie mów tyle. Ja tu próbuję się skupić.

-Famfa ramfa. Poćwicz sobie na nim. Musisz mieć w pojedynku podzielną uwagę. Zaraz odśpiewam Ci hymn armii Badb, zbaczymy, czy umiesz skupić się na słowach i jednocześnie go rozbroić.

-A idź ty.

Atabe znow skupił się na Sho.
No podskocz, pomyslał, zapraszając go do drugiego ataku.

Triinu

Mężczyzna ponowił sój atak, robiąc to tak jakby od niechcenia najwyraźniej jakby celwowo nie traktując bohatera jako groźnego przeciwnika. Także go chciał sprowokować.

Rutlawski

-E no, e no, ale walcz na poważnie- powiedział Atabe, blokując atak.

Triinu

-No zacznij się wreszcie zachowywać tak, bym cię zaczął tak traktować...- uśemichnął się do niego. -Może to cię zmotywuje....

Powiedział po szym zaatakował go niemnalże byłskawicznei zadajac cios za ciosem, nei pozostawiając elfowi niemalże żadnych szans do ataku. W końcu ostrze jego meicza poważnie zraniło Atabe w ramię, w którym trzymał swój miecz...

Rutlawski

-No teraz nieźle Wesoly

- Atabe się usmiechnął. Zbliżył się w ułamku sekundy do twarzy Sho i osmalił ją Oddechem Smoka.

Triinu

Zaskocozny tym atakiem męzczyzna odsunął się przeklinając soczyście w swoim języku.

-Mówiłem ci, byś się nim nie bawił - wycedziłprzez zęby, chłodnym głosem kozak i zeskoczył ze swego konia. Wyciągnłą zza pleców potężny miecz i ruszył w stronę Atabe. Szybkim ruchem, za pomocą kopnięcia zadałmu praliżującvy cios w kęgosłup. Elf upadł na ziemie, stojący nad nim wojonik przymierzał sie do odrąbania mu głowy. Otaczający ich wojownicy, któzy posiadali łuki wycelowali je zarówno w stronę Atabe, jak i Berta.

Rutlawski

-EJŻE!!!- wrzasnął Cuthbert.- To tak sie bawimy? Brudne szczury.

W tej samej chwili chowaniec jako fretka probował zbliżyć się niepostrzeżenie do kozaka.

Triinu

-Nie zapominaj, że jesteśmy wrogami...żarty się skończyły...- odpowiedział mu kozak. Męcdzyczasie kilku z męzczyzn podeszło do młodego czarodzieja i skrępowało go. Inni starali sie uspokoić swojego rannego dowódcę, który nadal krzyczał i wił się z bólu.

Jeden z łuczników podpatrzył fredkę i w jej stronę wypuścił strzałę. Międzyczasie gdy Kubradt już wykonywał zamach by odciąć lężacemu elfowi głowę odezwał się głos jego przyajciela, a zarazem dowódcy.

-Zostaw go...

-Ależ Sho...

-Osobiście chcę go wykończyć...będzie umierał długo i boleśnie. Niech żołnierze go skrępuja...

Kozak długą chilę wachał się, poczym przystał na rozkaz, każąc kilku zzołnierzy pojmać lężącego.

Rutlawski

-Armia Badb musiała wam bardzo dokopać, skoro nadal tak nas sie boicie- próbował pyskować Bert. W sercu jednak czuł przerażenie.

Triinu

Chwile potem poczuł na swojej twarzy ogormny ból - to pięść Kubradta z potowrnym impetem uderzyła w jego twarz...

-Szczenaiku, może Sho życzy sobie rozliczyć się z twoim koleżką...Uszanuję jego zdanie, jednak w związku z tobą niczego nie obiecywałem...Mogę cię wykończyć nawet teraz....

Rutlawski

-No... Ta... Ja wiem, że... Umiesz bić się z ludźmi związanymi... Albo atakować z zaskoczenia...- Krew plynęła Bertowi z nosa.

Nagle żołnierz, który trzymał fretkę, zniknął bez sladu.

P dwóch sekundach, chowaniec pojawił się z powrotem sam i z szybkością skoczył na głowę kozakowi.

Triinu

Mężczyzna pochwycił ją mocno w ręce i mocno ścisnął usiłując złamać jej kark...

Rutlawski

Fretka ostatkiem sił znów zniknęła, zabierając ze sobą kozaka. Tym razem nie pojawiła się pd dwóch minutach.

"O nie", zamarł z przerażenia Bert.