www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Sytuacja nie wyglądała za ciekawie - przewaga xańskich oddziałów była znaczna. Większość z towarszyszącego im oddziału uległa już znacznej sile wroga. TYlko niewielu arnheimskich żołnirzy pzoostało na polu walki. Dzicz jaka przetoczyła sie przezkę dawała już o sobie znać. Dla mieszkańców wioski nie było już nadziei....Nie było także nadzei dla nich - zza horyzontu wyłaniały sie kolejne oddziały wroga...

Rutlawski

-Dobra, słuchaj...- Zwrócił się Bert do towarzysza.- Zostań tu, walcz, masz więcej siły ode mnie.

I zanim Atabe zdążył zadać jakiekolwiek pytanie, Cuthbert czmychnął w stronę jednego z wojskowych.

-Niech mi Pan pwie, ale natychmiast, gdzie ukrywają się mieszkańcy!- To brzmiało jak rozkaz.

Triinu

-Pod lasem znajdują sie piwnice, w któych wieśniacy przechowują zbiory, większosc ludzi to tam włąsnei szuka schronienia...Obawiam się jednak, że to nic nei da...Wróg jest wszędzie mamy zbyt mało żołnierzy...Jesteśmy na straconej pozycji....

Rutlawski

-O to akurat nie martwmy sie- powiedzial. Pewność w jego głosie nie byla przypadkowa.

-Powodzenia, Bracie!!! Zaraz wrócę!- krzyknął do Atabe i pobiegł w stronę lasu.

Triinu

Oddział zbliżał się coraz bardziej, wkrótce otoczył walczących. Ranni zołnierze, nie będący już w stanei bronić ani siebie ,ani miejscowych poddali się. Mineło kilka krótkich chwil, gdy spomiędzy walczących wyjechał na koniu młody mężczyzna, ubrany w tradyjy xański strój bojowy - zdiobny był jednak znacznei bogaciej od pozostałych, co bez wątpienia sygnalizowało, że był kimś ważnym...

Mógl być w jego wieku,cere miał śniadą, oczy skośne, kruczoczarne włosy sredniej długości opadały na jego twarz. Na jedno ramię opadał długi, cienki warkocz upleciony z wybranych kosmyków jego włosów.

Na twarzy malował się wyraz triumfu i pogardy nad pokonanymi. Jego chłodny wzrok na chilę zatrzymał się na postaci Atabe.

Rutlawski

-Więc zobaczymy, czy jesteś taki hardy- wymamrotał elf do niego, po czym cisnął sztyletem z olbrzymią siłą, celując w jego głowę.

Triinu

Wykazując się niebywałęym refleksem mężczyzna w odpowiedniej chwili pochwycił wycelowane w niego ostrze. Z rany na jego dłoni pojawił sie krew, która czerwonymi stróżkami spłynęła po jego ręce. Uśmiechnhął się tylko i odrzucił gdzieś sztylet.

-Odważny jesteś, będąc przegranym atakując syna wielkiego chana...-powiedział we współnej mowie, jednak w jego głosie bardzo dobrze słychać było akcent ludzi jego kraju.

Rutlawski

-To się okaże, czy jestem przegrany, Sho, czy którym ty z kolei tam jesteś. Teraz ja jestem przeciwnikiem. Zatrzymaj wojskowych i zmierz się ze mna, jak facet z facetem.
<Szybciej, Bert, szybciej, cokolwiek kmbinuijesz, pośpiesz się, na Badb!>

Triinu

Mężczzynę nawyraźneij rozbawiły jeo słowa. "..czy którym ty z kolei tam jesteś..." powtórzył pomiędzy kolejnymi spazmami śmiechu. Razem z nim zaśmiało sie jeszcze kilku ludzi znajdujacychy sie w jego pobliżu.

-To mnie rozbawiłeś...- zwrócił sie do niego kpiącym tonem. -Niech ci będzie...- dopowiedział zsaidając z konia i wyciągnąwszy z pochwy miecz zmierzał w jego kierunku.

-Sho, on jest tak żałosny że nie warto trafić na niego czas...-odezwał się wąsiasty kozak, w średnim wieku.

-Cicho bądź Kubradtcie, pozwól mi sie zabawić...mam dobry humor, nei psuj go....

Rutlawski

Atabe przez chwilę miał chęć powiedzieć "zapraszam, Kubradtcie, mozesz być następny, ale zrezygnował. Nie była to pora na przechwalki i puste słowa. Zacisnął palce na mieczu.

Triinu

Sho chwycił oburącz swój miecz i niemalże natychmiast wykonał nim szybki zdecydowany ruch w stronę bohatera.

Rutlawski

Atabe był niemniej szybki. Miecze skrzyżowały się z brzękiem.

Nagle przybiegł Cuthbert. Spełnił swój plan. Za nim z wielką szybkością biegł chowaniec.
-Bert, jesteś!- ucieszyl się elf.- A co to ma być???- Spostrzegł stworka.

-Później Ci powiem, teraz widzę, że mamy tu zabawę- Chwycił łuk.

-Ani mi się waż, to jest MÓJ przeciwnik.

Na twarzy Sho pojawiła się dziwna mina. Czy była to pogarda?

-Weź nie pieprz! Popatrz na niego. To syn imperatora- Wiedza Cuthberta zdziwiła wszystkich obecnych- nie czas na jakieś honorowe zagrywki.

-Bert... Spokojnie... Uratowałeś jakoś tych ludzi?
-Tak, ale...
-T pozwól mi na taki kaprys... Chcę odpokutować.

Na to Bert nie miał odpowiedzi. Odsunął się. Najwyżej jeśli sytuacja będzie krytyczna, chowaniec i im pomoże.

Triinu

Młody Xańczyk w milczeniu spogladał to na jednogo, to na drugiego z przyjaciół. Ta niespodziewana sytuacja zupełnie wytrąciła do z równowagi i nie bardzo wiedział jak zareagować. W końcu rozbawiony widowiskiem jakei zgotowała mu para elfów wybuchnął śmiechem.

Rutlawski

-Przypominam, że masz mnie zabić- powiedział Atabe.

Triinu

-Wiesz...teraz tak myśę, że troche szkoda mi cię zabijać, bo bym miał świetnego błazna...