www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone · Wysłany: Pon 13:09, 05 Mar 2012 Temat postu: Yenne, Voghn, profek, Uru i Garnek

Jak zapowiedzieli ruszyli w dalszą podróż. Pierwsze dwa dni ze względu na Uruviel i jej stan zdrowia nie były zbytnio efektywne. Nie mniej zaczęła ona jeść i powoli wracały jej wszystkie siły. Pod koniec tygodnia jednak jej humor stał się paskudnie zły. A raczej wyglądała na przerażoną. Znowu jadła nieco mniej, często budziła się w nocy i długo nie mogła zasnąć. Widać, że coś ją trapiło. Na pytania matki odpowiadała zdawkowo i mówiła, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. A nie było, a raczej mogło nie być... Uświadomiła to sobie w ciągu ostatnich dwóch dni.
W końcu tydzień po ich odnalezieniu została sama z Garethem w obozie. Rodzice i profesor oddalili się na chwilę celem uzgodnienia pewnych kwestii kierunku podróży. Gareth mógł zauważyć, że Uruviel chciałaby z nim porozmawiać, ale za wszelką cenę próbuje odwlec ten moment.

Triinu · Wysłany: Pon 13:21, 05 Mar 2012 Temat postu:

Zaobserwowawszy to podszedł do niech i uśmiechając się zapytał:
-No dalej, mów w miejsca co cię gryzie zamiast o w sobie trzymać.

AnKapone · Wysłany: Pon 13:22, 05 Mar 2012 Temat postu:

Spojrzała na niego ze strachem... bardzo bała się mu to powiedzieć.
- Co byś zrobił, gdybym zaszła w ciążę? - spytała najpierw.

Triinu · Wysłany: Pon 13:28, 05 Mar 2012 Temat postu:

Zamarł i popatrzył na nią Shocked

. Przez chwilę nie był w stanie powiedzieć czegokolwiek, w gońcu przez jego gardło przeszlo pytanie:
-Jesteś w ciąży? To pewne?

AnKapone · Wysłany: Pon 13:30, 05 Mar 2012 Temat postu:

Skuliła się jeszcze bardziej i zapatrzyła w ogień.
- Zanim nas złapano zabezpieczałam się magią. To jedyny stuprocentowy środek... - powiedziała znacząco ciszej. - Ale wtedy w obozie nie mogłam użyć magii... a spóźnia mi się krwawienie... - powiedziała i skuliła sie znowu. - Mogę spytać mamy, czy by mnie nie zbadała, ale boję się...

Triinu · Wysłany: Pon 13:41, 05 Mar 2012 Temat postu:

Przez dłuższy czas nie mówił nic wpatrując się w ognisko. Jego twarz, spojrzenie miały wyraz obojętny jednak wewnątrz czuł się...zagubiony. Wiadomość, którą usłyszał nie ucieszyła go. Świadomość, że niedługo miałby zostać ojcem przerażała go, dopiero co zdał sobie sprawę z uczuć do niej, uczył się okazywać je jej, troszczyć się o nią. Jednak był kompletnie nie przygotowany na to by zostać ojcem.
-Ale nei ma jeszcze pewności, prawda? Może opóźnia ci się z innych powodów i nieco później ale dostaniesz...Nie znam się na tym...

AnKapone · Wysłany: Pon 13:43, 05 Mar 2012 Temat postu:

- Nie ma... - powiedziała jedynie. Z jednej strony liczyła na jego wsparcie. Że nie da po sobie poznać tego aż tak... Pomyślała, że gdyby jednak, to... - Jeżeli jednak tak, to pozbędę się tego problemu... - powiedziała obojętnym głosem.

Triinu · Wysłany: Pon 13:50, 05 Mar 2012 Temat postu:

-Nie ma co podejmować pochopnych decyzji –powiedział znów po dłuższej chwili. –Przecież niczego nie wiemy na pewno, to są tylko twoje przypuszczenia...Jeśli się potwierdzą będziemy myśleć co dalej...

AnKapone · Wysłany: Pon 13:53, 05 Mar 2012 Temat postu:

Otworzyła usta by się z nim kłócić. By mu zrobić awanturę i by ulżyć sobie w ten sposób, ale wtedy do obozu wróciła druga część ekipy. Uruviel wstała i podeszła do matki:
- Mamo... mogę cię prosić na stronę na chwilkę?
Yennefer popatrzyła na córkę z troską. Potem na Garetha, potem znowu na córkę.
- Oczywiście...
- Gareth, idziesz z nami? - spytała nie patrząc na ukochanego.

Triinu · Wysłany: Pon 14:05, 05 Mar 2012 Temat postu:

W pierwszej chwili chciał pozwolić im zostać na osobności, porozmawiać o tym na osobności jak to kobietom. Jednak ostatecznie postanowił wziąć na siebie odpowiedzialność, w sprawie która przecież jego dotyczyła...
-Idę- skinął głową po czym ruszył za nimi

AnKapone · Wysłany: Pon 14:11, 05 Mar 2012 Temat postu:

Uruviel wyjaśniła wszystko matce gdy znalazły się kawałek od obozu. Yenne przyjęła to na klatę, chociaż była bardzo niezadowolona z tego powodu i reakcji mężczyzny, to nie dała nic po sobie poznać. Nie chciała by córka przechodziła przez to samo, co ona te trzydzieści lat temu... Przypomniała sobie jak cierpiała bojąc się o reakcję męża... a jeżeli Gareth odszedłby od Uruviel, nie chciałaby by córka cierpiała. Zaczęła się zastanawiać, czy przypadkiem nie oceniła źle tego chłopaka. Wysłuchawszy całej historii poleciła córce rozebrać się od pasa w dół i położyć na trawie. Odkaziła ręce w ogniku i przystąpiła do badania.
- Nie jesteś w ciąży... - zapadł w końcu wyrok. - Prawdopodobnie z powodu wygłodzenia i przeżyć w obozie doszło do zaburzeń cyklu, przez co opóźnia ci się krwawienie... Powinnaś pić odpowiednie zioła i odpoczywać. Chociaż ze względu na podróż to drugie jest niemal niemożliwe...

Triinu · Wysłany: Pon 14:19, 05 Mar 2012 Temat postu:

Wiedział, że to było samolubne z jego strony ale odczul ulgę słysząc diagnozę elfki. Zdawał sobie sprawę, że zranił swoją reakcję Uruviel, a także w pewnym stopniu na pewno uprzedziło siebie jej matkę. To wszystko działo się zbyt szybko dla niego, by móc podejść do tej sprawy bardziej delikatnie. Kochał ją jednak pewne rzeczy przerażały go i czuł się na nie zwyczajnie niegotowy. Postanowił na razie nie odzywać się

AnKapone · Wysłany: Pon 14:24, 05 Mar 2012 Temat postu:

Uruviel także odetchnęła z ulgą. Wiedziała, że rodzina pomogłaby jej w razie potrzeby, ale... właśnie było to "ale". Ubrała się i wstała. Przytuliła do matki i powiedziała:
- Dziękuję... będę ostrożniejsza...
- Nie ty jedna powinnaś uważać... - powiedziała elfka i rzuciła przelotne spojrzenie na Garetha. - No już nie mazgaj się! - klepnęła córkę w tyłek. - Wracamy do obozu...
- Ja się jeszcze przejdę... - powiedziała do matki. Nie czekając na reakcję kogokolwiek ruszyła w swoją stronę. Yenne wróciła do obozu.

Triinu · Wysłany: Pon 14:32, 05 Mar 2012 Temat postu:

Gareth przez chwilę pozostał sam, by ułożyć sobie w głowie pewne rzeczy. W końcu jednak uznał, że wypadałoby porozmawiać z Uruviel, bez względu na to jak miała przebiec ta rozmowa postanowił ją odszukać

AnKapone · Wysłany: Pon 14:35, 05 Mar 2012 Temat postu:

Znalazł ją nad strumykiem. Była to rzeczka, którą mogliby pokonać jednym krokiem. Rzucała do niej małe patyczki i listki, niczym mała dziewczynka, która wyobraża sobie, że rzucane przez nią przedmioty to małe łódeczki.