www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Nieznajomy chwycił się za bolące miejsce i nieco pojękując krzyknął w jej stronę: -Przeklęta dziwko jeśli nie zauważyłaś przyszedłem ci z pomocą! Pierdole, a niech cię zeżre!
Tymczasem wiwerna zaatakowana kolejnym zaklęciem Uruviel wymagała już tylko dobicia

AnKapone

Uru dobiła potwora po czym stanęła nad skulonym mężczyzną. Chwyciła go za poły koszuli i warknęła na niego:
- Jeszcze raz nazwiesz mnie dziwką, a sprawię że do śmierci będziesz śpiewał falsetem…

Triinu

Mężczyzna pochwycił ją za szyję, tak by jak najbardziej bolało, by stopniowo zaczęła tracić dech. Najwyraźniej ból zanikał wystarczająco by wróciła mu pewność siebie. Przycisnął ją do drzewa i nachylając się nad jej uchem szepnął:
-Zabawa skończona, wracaj do domu egzaltowana panienko. Mamusia się pewno o ciebie boi, a w głębi tutejszych lasów znajdziesz znacznie gorszych niż ja...
Na koniec przesunął językiem po jej szyi, uchu.

AnKapone

Uruviel zaczęła tracić dech, ale nie zamierzała się poddawać. Skupiła się i teleportowała się tuż za nieznajomym. Chwyciła swój sztylet i przyłożyła mu do gardła.
- Zapominasz, że samotna kobieta musi się umieć bronić… - warknęła przyszpilając jego twarz do drzewa. – Na twoim miejscu bałabym się byś nie stracił przyjaciela…

Triinu

Na jego ustach pojawił się znaczący uśmiech
-To dobrze, że umiesz sobie radzić sama, bo dalej cię niańczyć nie zamierzam...- po czym zdecydowanym ruchem oswobodził się z jej uchwytu. Jej dłoń w którym trzymała sztylet przytrzymał tak by zmusić ją do wypuszczenia jego ostrza na ziemię. Pochwycił ją też tak by nie mogła mu się wyrwać i przysunąwszy ją bliżej siebie pocałował ją. Następnie jak gdyby nic puścił ją i ruszył w kierunku leżącej na ziemi wiwerny.
-Dam ci też radę na przyszłość: nie wchodź na mój teren...-skomentował trącając nogą truchło i oceniając czy coś da się na nim zarobić.

AnKapone

Córka Yenne i Voghna nie dała sobie w kaszę dmuchać. Podeszła do niego i popchnęła go na najbliższe drzewo…
- A ty co? Leśne zwierzę? – prychnęła. – Skąd mam wiedzieć który teren jest twój, hę? Znaczysz go moczem czy jak? – w jej oczach była złość. Po czym najzwyczajniej w świecie przysoliła mu mocno w twarz. – A to za tamto! – warknęła.

Triinu

Czując jej cios na swojej twarzy syknął cicho po czym powiedział:
-Hej, hej nie pozwalaj sobie na zbyt wiele , dobra? –powiedział, a w jego tonie nie było już krztyny droczenia się. –Masz szczęście, że szanuję kobiety bo bym ci „oddał”... chociaż patrząc po twoim zachowaniu „kobietą” to cię nazwać można tylko z wyglądu...

AnKapone

- Nie znasz ani definicji słowa szacunek, ani nie masz najmniejszego pojęcia kto to jest kobieta… - westchnęła z politowaniem Uru i poprawiwszy swój strój ruszyła w kierunku skąd przybyła. Ledwo zrobiła kilka kroków a dobiegł do niej Valteria z Aryą na barana i Rocco.
- Uru… coś ci się stało? – spytał i ponad ramieniem rzucił mężczyźnie groźne spojrzenie. Rocco za to zafascynował się wiwerną.
- Ładny okaz, chociaż to było jeszcze młode… rok, może dwa… - powiedział badając jej zęby.

Triinu

Nieznajomy nie skomentował jej ostatnich słow, dochodząc do wniosku że nie ma co wdawać się w polemikę z kimś tak bardzo zapatrzonym w siebie.
-Ładna mi wdzięczność za ratunek...-skomentował głośno po czym ruszył zbierać swoje rzeczy oraz po raz ostatni przyglądając się ciału stwora.
-Kto to jest? –zapytała siostrę Arya wskazując na nieznajomego.

AnKapone

- Nie wiem… - powiedziała po czym coś przyszło jej do głowy. Podeszła do nieznajomego i ujęła go pod brodą. Pocałowała w policzek i powiedziała: - Dziękuje…
Po czym odwróciła się do swojego brata.
- Val… jakiś dupek mnie okradł… gdyby nie ta przeklęta gadzina już bym odzyskała sakwę… - westchnęła. – Teraz to mało prawdopodobne…
- Nie przejmuj się… mam nadzieję, że nie miałaś dużo?
- Miałam kochanej siostrzyczce kupić wisiorek… nie gniewasz się na mnie, Aryo?

Triinu

-Nie, będzie inna okazja i inny wisiorek –odpowiedziała dziewczynka. Zaraz potem zwróciła uwagę na siedzącego nieopodal wilka, który z zainteresowaniem przyglądał się zebranym.
-Śliczny!- zawołała i ruszyła w jego stronę by go pogłaskać
W pewnym momencie do młodej czarodziejki podszedł nieznajomy, do którego wilk najprawdopodobniej należał. Wyciągając przed siebie dłoń wskazał na znajdującą się na niej sakiewkę:
-Pewien uciekający przez knieje kender to zgubił, sądzę jednak że może należeć do ciebie...

AnKapone

Uruviel wzięła do ręki swoją sakiewkę. Jeżeli chodzi o wagę to nic się nie zmieniło.
- Chyba powinnam dać ci znaleźne… - powiedziała pochodząc do niego o krok. – Ile chciałbyś dostać? – spytała.
- Siostra, chodź… proces pewno się skończył… - wtrącił Val chcący zabrać stad już swoją siostrę.
Rocco z kolei wyrywał wiernie kły XD

Triinu

-Teraz raptem ci się odmieniło...-skomentował obojętnie po czym skinął na swojego wilka, którego tarmosiła Arya.
-Cień chodź już czas na nas....
Zauważywszy jednak co robi Rocco zastrzymał się i powiedział:
-Nie sądzisz kolego, że to troche nie fair. Ja tropiłem tę wiwernę, więc to co w tej chwili robisz to nic innego jak mnie okradasz...

AnKapone

Rocco wyszczerzył zęby pokazując wampirze kły:
- Za to ty podwalasz się do siostry mojego kumpla…
- Rocco, przestań… - westchnęła Uru. – Val… chyba przesadziłam z mocą… zabierz mnie do domu… Arya, chodź, zostaw już wilka…

Triinu

-Nie szczerz się tak, dobrze mi płacą za eliminowanie takich jak ty, a ostatnio nie miałem zbyt wiele zleceń na cokolwiek. Zatem...nie kuś losu- powiedział obojętnym tonem. –Poza tym siostra twego kumpla mnie nie interesuje. Robię to na co mam ochotę, akurat miałem ochotę się nieco z nią podroczyć i to zrobiłem i to by było na tyle, koniec tematu. Nie bój się, nie odbiję ci jej...