www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Rocco skorzystał z możliwości, ze jako Dhampir nie musi oddychać tak często jak przeciętny śmiertelnik.
- Ożesz… - mruknął pod nosem. – Nie podoba mi się ten cały lord… a niby tacy ułożeni i przestrzegający prawa…

Triinu

-Uwierz mi widziałam jeszcze gorsze rzeczy w posiadłościach bardziej zamożnych, wpływowych i wydawać mogłoby się oświeconych ludzi niż ten cały Attenborough...
W pewnym momencie udało jej się dostrzec w ciemnościach leżącą w ramionach jednych ze zwłok, będących tuż pod przeciwległą ścianą torbę.
-Dobrze by było móc to jakoś sięgnąć...-powiedziała do siebie

AnKapone

Rocco wyczarował swój ogon. Mogła dostrzec, że nie jest taki smoczy jak być powinien. Że należy do drakolicha. Trochę pomanewrował i sięgnął w końcu torbę. Podał ją elfce.
- Mówisz-masz…. – skomentował.

Triinu

-Dziękuję...-powiedziała i uśmiechając się przyjęła od niego torbę. Cuchnęła nieco mniej niż zwłoki, ale jednak...Wysypała jej zawartość na podłogę i wiedziona swoim wcześniejszym doświadczeniem życiowym zaczęła ją przeszukiwać w poszukiwaniu wskazówki mogącej podpowiedzieć dlaczego więzień mógł być tutaj przetrzymywany...
-Dziwi fakt, że w ogóle miał ją przy sobie. Skoro go więzili powinni mu ją odebrać ale miał ją przy sobie. Może otrzymał ją od kogoś ze szpiegów – swoich sprzymierzeńców na krótko przed swoją śmiercią. Być może ludzie lorda nie przeszukali jej , a jeśli nawet to być może została jakaś wskazówka....-wytłumaczyła bowiem zdała sobie sprawę, że jej zachowanie mogło wydać się nieco dziwne.

AnKapone

- Jak na dobrze ułożoną pannę masz skłonności hien cmentarnych… coś mi się wydaje, że nie raz nas zaskoczysz i mam nadzieję, że pozytywnie… - skomentował Rocco mierząc ją wzrokiem. Przykląkł przy niej i przez przypadek jego dłoń dotknęła jej ręki.
- Wybacz… - powiedział jak gdyby nigdy nic i przeszukiwał zawartość torby.

Triinu

Rzuciła mu przelotne spojrzenie i wytłumaczyła, dalej przeszukując torbę:
-W końcu nie całe życie było się asystentką profesora...Zresztą w odróżnieniu dla hien cmentarnych nie robię tego dla własnego zysku, tylko dla dobra sprawy –dodała.
Międzyczasie wśród zupełnie bezużytecznych rzeczy, oraz zepsutego jedzenia półsmokowi udało się wyszukać niewielkiej wielkości, blaszaną fioleczkę

AnKapone

- Przecież nie nazwałem cię hieną cmentarną, raczej porównałem do niej. Jak myślisz, trucizna, czy coś bardziej wartościowego? – spytał pokazując fiolkę.

Triinu

Elfka przyjrzała się niewielkiemu przedmiotowi po czym oceniła:
-Może być zarówno to jak i to, nie przekonamy się dopóki nie otworzymy...

AnKapone

- A więc zabierzmy ten eksponat… - mruknął chowając go do kieszeni spodni. Wstał i rozejrzał się znowu. – Ciekawe co tu można jeszcze znaleźć…

Triinu

W pewnym momencie z przeciwległego końca korytarza (tam gdzie jeszcze nie dotarli dało się posłyszeć odgłos stąpania ciężkich kroków, mogły należeć do grupy kilku mężczyzn. Dwóch z nich zapewne idących na przedzie prowadziło rozmowę. Eflka odskoczyła bok i przylgnęła do ściany w jak najbardziej zaciemniony kąt, tak by jak najmniej było ją widać,. Po raz kolejny podziękowała w duchu, za swe przyzwyczajenie do ciemnych barw. Miała też nadzieję, że uda jej się podsłuchać co nieco z owej rozmowy

AnKapone

Rocco też się ukrył, może nie był ubrany aż tak ciemno, ale liczył że uda mu się ukryć. Wstrzymał oddech.

Triinu

-Zgodnie z planem, podczas gdy profesor Posteltonwhite ma przebywać u lorda wysłałem wynajetych ludzi by przetrząsnęli dom jego przyjaciela. Profesor na pewno jest w posiadaniu jeśli nie samych tajnych wyników swoich badać, to chociaż ma wskazówki jak do nich dotrzec...
-Nie zawsze musi ich mieć zapisanych na papierze Ruryku, znane powiedzenie mówi: co najważniejsze trzymaj w swojej głowie.
-Wyciągną to z niego – przecież po to go tutaj ściągnęli, po to ta przykrywka niby spotkanie niby tajnych – wielkich uczonych...Od samego początku chciano go tu zwabić by pojąc, a przy okazji przeszukać dom i pod jego nieobecność zaleźć to co z sobą by nie wziął a mógłby ukryć...
-Poza tym z tego co słyszałem liczono, że uda się pozbyć tych gainów....
-Zgadza się postąpili dokładnie tak jak liczyliśmy: rozdzielili się dzięki czemu łatwiej ich będzie pokonać niż w grupie...
-Jest jeszcze z nimi ta wojowniczka....
-...sama o tym nie wie, ale powierzono jej ta misję tylko po to by obciążyć ją odpowiednimi dowodami skierowanymi przeciw niej. Nie można tak po prostu postawić galilicenae przed Sądem, musi być poważny powód. Wysyłając ją na podróż z oskarżonym o zdradę stanu, oraz grupą gainów łatwiej będzie można oskarżyć ją o...
-...zdradę, spiskowanie.
-Właśnie, najwyraźniej musiała komuś podpaść...Swoją drogą sprawa musi być poważna wysłana skoro fatyguje się w tajemnicy sama Uta...
-Przełożona galilicenae z Beal Feirste? To musi być gruba sprawa...
-Oj tak, nie chciałbym być na miejscu tej dziewczyny: mieć za wrogów tych, którzy do tej pory stali za nią murem...
Mężczyźni minęli miejsce kryjówki Rocco i Galatei i ruszyli w kierunku miejsca skąd nadeszła dwójka bohaterów.
-Oni zaraz odkryją, po otworzeniu tych tajemnych drzwi, że musimy tu być: skoro po drodze nie spotkali nikogo ze swoich, kto mógłby tędy przechodzić domyślą się, że byli tu szpiedzy i zaczną nas szukać...- powiedziała nachylając się blisko jego twarzy i szepcząc mu do ucha

AnKapone

Nagle za plecami mężczyzn rozległ się pomruk. Głęboki, gardłowy, złowieszczy pomruk. Gdy się odwrócili stał za nimi Rocco w swojej drakoliszej postaci. Wyglądał przerażająco, niczym nadgniłe zwłoki czerwonego smoka. Gdzieniegdzie widniały kości, gdzieś indziej dyndał fragment jelita (o kurwa co opis). Widoczne były kości pyska. Oczy były ciemne, ale jarzyły się w nich niczym kamienie, źrenice.
- Pa pa… dziubaki… - warknął drakolich i nim się zdążyli zorientować trzech rozgniótł łapami, kolejnego cisnął ogonem na ścianę. Na jeszcze jednego spadły jego zębiska. Pozostało dwóch…

Triinu

Zaraz niedługo potem zza ciała smoka wyskoczyła Galatea, dzierżąc w obydwu dłoniach krótkie miecze do tej pory ukryte pod sukienką w pochwach przymocowanych do jej ud. Mimo, iż była w sukience, która częściowo ograniczała możliwość jej ruchów poradziła sobie z przeciwnikami zwinnie i nad wyraz szybko.

AnKapone

Zaraz gdy się odwróciła miała za sobą już ludzkiego Rocca.
- Chodź. Musimy stąd spadać. Co więcej trzeba przekazać informację Marion, skoro także i o jej głowę chodzi…