www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Zdziwiło go, że o tej porze miałaby jeszcze coś do załatwienia - było już późnawo, ale nie zgłaszał swojego sprzeciwu. Ustalili, że spotkają się w swoim pokoju. Udając się do karczmy Voghn spotkał pozostałych towarzyszy. Krótko z nimi porozmawiawszy obeicał, że szczegóły swojej podróży razem z Yenne opowiedzą im przy innej okazji. Tymczasem udał się do pokoju i wyogdnie kładąc się na łóżku oczekiwał przybycia elfki.

AnKapone

Wróciła po dość długim czasie. Jak przypuszczał półsmok, trudno załatwić coś o tej porze. Powiedzmy, że małe włamanie jeszcze nikomu nie zaszkodziło Wesoly

Gdy zamknęły się za nią drzwi, oparła się o ścianę plecami. Było to dość trudne, bowiem za plecami miała schowany dość duży pakunek.

Triinu

Słysząc, że już przyszła uniósł się lekko znad swojego miejsca i spojrzał na nią.
-Co tam ze soba przytargałaś? -zapytał.

AnKapone

Nieco speszyła się, nie bardzo wiedząc czy to co przygotowała spodoba mu się. Włosy nieco zasłoniły jej twarz.

- Mam dla ciebie prezent.... chociaż nie jest to nic materialnego... - powiedziała rozwijając pakunek. Była nim...lutnia.

Triinu

Uśmiechnął się szczerze i siadając na łóku przyglądał jej się z zainteresowaniem

AnKapone

Elfka zrzuciła z siebie płaszcz i ściągnęła buty. Usiadła pod ścianą i szarpnęła struny. Chwilkę stroiła ją, aż w końcu zagrała i zaśpiewała piosenkę, którą kiedyś już z jej ust słyszał:

http://www.youtube.com/watch?v=Gwl7e-7HwM4&feature=related

Zapachniało powiewem jesieni,
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens.
Tak być musi,
Niczego nie mogą już zmienić,
Brylanty na końcach twych rzęs.

Tam gdzie mieszkasz,
Już biało od śniegu.
Szklą się lodem jeziora i błota.
Tak być musi,
Już zmienić nie może niczego,
Zaczajona w twych oczach tęsknota.

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi,
Ciepłem słońca serca się ogrzeją.
Tak być musi,
Bo ciągle się tli w nas ogień,
Wieczny ogień, który jest nadzieją

Triinu

Opierając ręce na skrzyżowanych kolanach przysłuchiwał jej się z zaangażowaniem. W pewnym momencie by lepiej wczuć się w muzykę po prostu zamknął oczy i oparł się plecami o ścianę

AnKapone

Widząc, że sprawia mu tym przyjemność, zaśpiewała znów:

http://www.youtube.com/watch?v=xKZvwlGl5kU&feature=related

Na szlaku przeznaczenia trwaj,
A jest nim walka.
Twój miecz nie pozna smaku rdzy,
Zalśni od krwi.
I jeszcze jedno prawo Twe,
To niespodzianka.
Ktokolwiek się sprzeciwi jej,
Przeznaczony mu miecz.

I chociaż płonie serce twe,
Ona Ci nie pisana.
Tak kończą się pożary serc,
Oceanem rozstania.

Tej nocy nie zobaczysz gwiazd,
To łuna nad Cintrą.
Zapłonie i ukarze świat,
Świat, który zginie.
Jak stado czarnych kruków gdzieś,
Pędzą wrogowie.
Uszedłeś ale losy Twe,
Dokonują się w Tobie.

Ty pytasz co zrobiłeś źle,
Wciąż zadajesz pytania.
Oszukać przeznaczenie chcesz,
I spotyka Cię kara.
Twój los już napisany jest,
Twe daremne starania.
Jak kamień co rzucony chce,
Gwiazdą w niebie się znaleźć.

I sam przed sobą wstydzisz się,
I po co ta walka.
Miłości nie uciekniesz więc,
Poddaj się jej.

tekst może nie bardzo ma się do Leunion, ale proszę o wybaczenie

Triinu

Cały czas wsłuchiwał się w muzykę jaką grała dla niego. Brzmienie instrumentu, ton jej głosu sprawiały że ogarniał go spokój, mógł w zupełności oderwać się od tego co go otaczało.

AnKapone

Jeszcze przez jakiś czas grała na lutni, ale już nie śpiewała. W ciszy brzmiały jedynie struny. Po dłuższej chwili palce przestały śmigać po strunach i zapadła cisza.

Triinu

Mimo, iż zapadła cisza chwilę trwał w tym stanie jaki udało się jej wywołać. Potem otworzył oczy i popatrzył na nią. Znów uśmiechnął się do niej szczerze.
-To było bardzo piękne, Yen. Dziekuję ci, za to.

AnKapone

- Teraz mogę grać dla tak często, jak będziesz chciał - powiedziała.

Triinu

-A ja z chęcią cię wysłucham. Teraz jednak choć tu do mnie- drugie zdanie dodał po chwili

AnKapone

Uśmiechnęła się tym uśmiechem, który pokazywał, że coś kombinuje.

- Dlaczego?

Triinu

-Ponieważ chciałbym mieć cię blisko siebie, czy to źle?- dodał z zawadiackim uśmiechem.