www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Tu przede wszystkim znajduje sie posąg bogini - opiekunki miasta, rynek, oraz warsztaty rzemieślników

AnKapone

Tłum imigrantów powoli przetaczał się przez rynek. Podążali do kwater kierowani przez żołnierzy. Byli bezpieczni i zmęczeni podróżą, która upłynęła bez żadnych niespodzianek.

Yenne zatrzymała konia i stanęła w pobliżu pomnika bogini. Przedstawiał piękną kobietę, opiekunkę tego miejsca, boginię kochającą swoje miasto.

"Bogowie? - prychnęła w myślach - też mi coś!"

Ale przyglądała się jej przez dłuższą chwilę. Wpatrywanie zajęło jej trochę czasu. Dopiero gdy ktoś ją potrącił wróciła do rzeczywistości. Poczuła się dziwnie mała i samotna.

Triinu

- Yenne...włąśnie udaję sie do zarządcy miasta, zdać raport z naszej podrózy, oraz wręczyć list, który otrzymaliśmy od sir Grimma w Lenele...Idziesz ze mną, czy chcesz pokręcić się po mieście?- zapytał ją Voghn

AnKapone

- Pójdę z tobą..- powiedziała nie całkiem świadoma swojej odpowiedzi, bowiem posąg przykuwał jej uwagę. Rzuciła na niego okiem ostatni raz i podążyła za Voghnem.

Triinu

Gdy opuszczali miejsce podbiegł do nich zupełnei zdyszany mały Derek.

-Panie Voghn, panno Yenne...-przerwał starając się złapać oddech. - To oznacza, że od teraz nasze drogi się rozchodzą, czy tak?...Odejdziecie i już nigdy sie nei zobaczymy?- w jego głosie rozbrzmiewalo prawdziwe przjęcie tym faktem.

AnKapone

Yenne spojrzała na chłopca. Zaprzyjaźniła się z tym wszędobylskim i ciekawskim dzieciakiem. Przykucnęła koło niego i przytuliła.

- Teraz nasze drogi się rozchodzą, ale czuję, że los jeszcze skrzyżuje nasze ścieżki i spotkamy się znowu. - odsunęła malca na chwilę i popatrzyła mu w oczy.- Opiekuj się mamą i siostrą, obiecujesz?

Triinu

Malec potaknął jej głową, choć w oczach miał szczere łzy. Tymczasem Voghn wyciągnłą zza siodła jakąś szmatkę. Następnie wyciągnąwszy zza cholewy swój sztylet owinął go w nią i wręczył chłopcu:

-Zatrzymaj go- powiedział lekko się uśmeichając, zupełnie jakby się tego wstydząc. -Bardziej się przyda gdy będziesz starszy...choć kto we...W każdym bądź razie nie baw sie nim za często, bo sie pokaleczysz...-dodał i potargał jego włosy.

AnKapone

Yenne szczerze zdziwiona spojrzała na niego. Takiego gestu z jego strony się nie spodziewała. Potem przeniosła spojrzenie na Dereka. Chłopiec patrzył na broń wielkimi oczami - radosnymi oczami. W elfce coś drgnęło. Sama poczuła, że łzy napływają jej do oczu - w jej dzieciństwie nie było czegoś takiego. Zamrugała kilka razy nie pozwalając sobie na płacz. Udało jej się zamaskować uczucia.

Podniosła się i popatrzyła jak Derek odchodzi do rodziny. Zobaczyła jego matkę i siostrę. Uniosła rękę w geście pozdrowienia. Kobiety odpowiedziały tym samym i wziąwszy chłopca udały sie w swoją stronę.

Yenne nie spojrzawszy już na Voghna powiedziała:

- Prowadź.

Triinu

Yenne i Voghn przybywszy na miejsce zostawili przed zamkiem konie i dalej prowadzeni przez strażników udali sie do komnat namiestnika...Był to człowiek o surowej twarzy i przeszywającym czowieka na wylot spojrzeniu....Dużo słyszało sie o nim - jako o człwoieku który rządził w Ys twardą ręką, ale za to też sprawiedliwie.

Gdy towarzysze stanęli przed jego obliczem lekko skinął im głową- podkreślając przesadnie swoją wyższośc ponad nimi...Jeden z zaufanych ludzi odebrał odebrał od Voghna list podał go namiestnikowi. Ten przeczytawszy go nakazał swojemu skarbnikowi wypłacic przybyłym po 200 sztuk złota. Jednymi rzeczami o jakie się zapytał zwracajac sie do nich...Było to, czy wiedzą, że mają zwrócić konie, na których przybyli, oraz że czy wiedzą, iż zamaist powracać do Lenele mogą pzostać tutaj, lub udać się gdziekolwiek tylko zechcą....Takeigo przedmiotowego potraktoweania człwieka prózno by szukać w całym Leunion, ale cóż...wraz z postępem jak widać zaczęła pojawaić sie na Kontynencie także i biurokracja .... (XD)

Gdy odebrali już swoje peiniądze opuścili zamek...Voghn odebrał od pacholka swojego konia i razem ruszyli przez miasto.

-Co zamierzasz teraz robić? Udajesz się gdzieś? -zapytał Yenne.

AnKapone

Wzruszyła ramionami. Nie zastanawiała się nad tym, co zrobi, gdy tu dotrą. Ba! Nie planowała nic nawet jak zabije Doriana...
W sumie musiała odnaleźć jeszcze zabójcę jej mistrza...

- Poszukuję jeszcze kogoś, ale wątpliwe, że trafię na jakiś trop. Pewno zabawię tu dzień lub dwa i ruszę gdzieś... Nic mnie tu nie trzyma - dodała już ciszej

Triinu

-To tak jak ja...-odparł. -Nie wiem jeszcze dokąd pójade, ale sądzę że zostanę tu kilka dni...Co tu kryć: miasto sposobalo mi sie....wiec troche zsotanę, może jakieś zlecenie się trafi...

Chwilę trwała pomiędzy nimi cisza. Voghn najwyraźniej się nad czymś pewien czas zastanawiając, w końcu zapytał:

-Ponoć jeziroro zanjdujące sie w pobliżu jest warte uwagi...Jest jeszcze ciepło, więc pomyślałem, że udam sie tam teraz odpocząc po podrózy...Jeśli chcesz mi potowarzyszyć...

AnKapone

- W sumie to chętne. Wolę być na powietrzu niż spędzać czas w karczmie.

AnKapone

Yenne podeszła do Dereka i Voghna.

- Wtajcie. - przywitała się z uśmiechem i potarmosiła chłopca po głowie. - Mówiłam, że się spotkamy. - dodała

Triinu

-Zgadza się, on każdego namierzy, nie ważene gdzie i jak...Nawet jakbym jakimś cudem ukrył sie na lądzie za barierą, zaszyl się w najciemniejszym jego zakądku... To on i tak by mnei znalazł...- powiedział tonem jaki zazwyczaj przybierał rozmawiając z małym. -...zamaist żołnierzem powinien zostać szpiegiem, były w tym fachu niezasąpiony....

AnKapone

- Byłby z niego niezły łowca. - uśmiechnęła się Yenne słysząc zirytowany ton głosy Voghna. - Jak będę chciała cię kiedyś znaleźć to będę wiedziała kogo poprosić o pomoc.