www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-A czemuż to sugerujesz, że chciałbym się w przyszłosći przed tobą chować?- zapytał. Choć nie uśmiechnął się, ani w jego głosie nie było słychać żartobiliwego tonu, to jego nastrój zdradzało szlemowskie spojrzenie jakie posłał w jej stronę.

AnKapone

Yenne uniosła znacząco jedną brew ku górze. Kącik jej ust także drgnął. Widać było, że walczyła by się nie roześmiać. Ogólnie dało to komiczny wyraz.

- Wiesz, w życiu nigdy nie wiadomo jak ułożą się ścieżki, po których stąpamy.

Triinu

-To prawda, nigdy nei można niczego zakładać....zresztą sama wiesz-odpowiedział nawiazując do kontekstu który tylko oni sami znali.

AnKapone

Na twarzy Yenne pojawił się delikatny, ledwo dostrzegalny rumieniec. Odpowiedziała jednak żartem:

- Fakt, spodziewasz się wielkich rzeczy, a potem doznajesz zawodu. khem...- nie mogąc powstrzymać śmiechu, zachichotała cicho.

Triinu

Białowłosy spojrzał na nią, podobnym wzrokiem:

-...spodziewasz się wielkich rzeczy, a potem doznajesz zawodu- zacytował ją....-wiesz, jeśli uważasz, że coś sprawia ci zawód, niesatysfkację powinnaś z teo zrezygnować...choć może zwyczajnie nie doeceniasz tego tego co masz, ale cóź...wtedy to zazwyczaj dostaje się innym i wtedy można żałować....- w jego głosie nie było nic negatywnego, wrogo na nią nastawionego...Był to raczej rodzaj przepychanki słwonej....

AnKapone

Podjęła tę grę. Przybliżyła się do niego...

- Ale czy ja mówię o własnym niezadowoleniu? - szepnęła robiąc wyraźną aluzję. - Po porostu nigdy nie należy od niczego oczekiwać zbyt wiele. Dużo milsze jest pozytywne zaskoczenie.

Triinu

-Dobrze mówisz...choć przyzanm, że ostanimi czasy dość zawodolny życia ze mnie człowiek....sądzę,ze ty także nei powinnaś narzekać....

AnKapone

Mina Yenne lekko drgnęła. W sumie poczuła wyrzuty sumienia... W całej tej sprawie z bandą Doriana i sytuacji z Voghnem zapomniała o reszcie towarzyszy. Pomyślała o Yasmine i Constantinie - ciekawe czy dotarli do Avaonu. I co z Atabe? Jak on sobie radzi?

"Dadzą sobie radę" - skwitowała w myślach.

- Tak. Nie ma co narzekać... - dodała straciwszy trochę rezonu. Spojrzała potem na Dereka i spytała: - A jak tam mama i siostra?

Triinu

-Już lpeiej...-odparł. -Mieszkamu u wujów...co prawda przyjęli nas pod swój dach, ale musimy zarobić na swoje utrzymanie....Ja też będę miał teraz więcej obowiązków....

AnKapone

- Cieszę się, że wszystko jakoś się ułożyło. - powiedziała znów tarmosząc go po głowie.

Yenne znów odruchowo spojrzała na posąg bogini. Nie lubiła religii, nie wierzyła w żadnych bogów, a takie wielkie posągi uważała za szczyt głupoty.

"Jak w Świebodzinie" - pomyślała.

- Jakieś plany? - spytała nie patrząc na Voghna.

Triinu

- Musisz zatem nauczyć się być obowiązkowy...- powiedział do chłopca. -Jeśli chcesz zapewnić bezpieczeństwo siostrze i mamie musisz dbać o to by i pod tym wzglem im niczego nie brakowało...Zatem zamaist tu z nami przesiadywać idź zobaczy, czy nei potrzebna jest twoja pkmoc...ZApewne jeszcze sie spotkamy (znajac moje szczecie - dodał w myślach).

Dopiero gdy Derek opuścił ich zwrócił się do Yenne łagodniejszym tonem:

-Coś się stało? Tak posmutniałaś jakby...

AnKapone

- Nie...-powiedziała- To znaczy, może trochę. Martwię się o przyjaciół. Nie wiem co się dzieje z Atabe i Yasmine. Jak sobie radzą. Ufam, że nic im nie jest.

Triinu

Voghn uśmiechnął się lekko do niej...Przypomniał sobie przez chilę słowa, które powiedziałą Yenne gdy sie dopiero co poznawali...Nie wiedząc czemu, zupełnie tak jakoś mimowolnie wyciągnął przed siebie rękę i dotknął nią dłoni Yenne.

-Są bezpeiczni -zapewnił ją ciepłym głosem.

AnKapone

Ujęła jego dłoń.

- Tak. Pewno masz rację. Ale mimo wszystko... - spojrzała mu w oczy. - Masz jakieś plany?

Triinu

-Nie...więc może przejdźmy się po okolicy, zobaczymy może coś się wydarzy cikawego....