www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone · Wysłany: Nie 11:09, 13 Mar 2011 Temat postu:

- Tak w zasadzie, to po mieście szukam karła...garbatego stuletniego karła, bez nogi oka i ochoty. Czy można w tym mieście znaleźć kogoś takiego?

Triinu · Wysłany: Nie 11:13, 13 Mar 2011 Temat postu:

Twarz gospodarza po zadaniu tego pytania wyglądałą mniej więcej tak: :hamster_confused:

-Stuletni, garbaty karzeł, bez oka, nogi i...ochoty?....Toż to jakaś zagadka być musi, a ja jestem tylko prostym czowiekiem, nigdy nie byłem zbyt bystry...-karczmarz zadumał się

AnKapone · Wysłany: Nie 11:14, 13 Mar 2011 Temat postu:

- Bywają tu jednak karły. To znaczy, krasnoludy.

Triinu · Wysłany: Nie 11:20, 13 Mar 2011 Temat postu:

-Zaraz, zaraz....- mówił bardziej do siebie.- Hej stara!!!- zakrzyknął do swojej żony.

-Czego żłobie?!

-Wisz panienka szuka niebywałego osobnika: stuletniego, garbatego karła, bez oka ,nogi i ochoty. Masz pojęcie co to takiego?

-A skąd to ja niby mam wiedzieć? Jak to je zagadka cza było ją stary głupi capie do tego Vittorina odesdłać co na przedmieściach mieszka!-doparła i powróciła do pieczowitego szorowania podłogi, mamrocząc coś pod nosem ze złościa.

-Tak jak moja luba powiedziała, niech panienka poszuka na przedmieściach starego Vitorina, to takidziwak jest...trochę obłakany jest, ale mówią też że keidyś uczony był, niby alchemik kiedyś....on będzie wiedział bo lubi zagadki zbierać....

AnKapone · Wysłany: Nie 11:31, 13 Mar 2011 Temat postu:

- Dziękuję serdecznie. - lekko unosząc kąciki ust w nikłym uśmiechu.

Zjadła posiłek i podniosła się z krzesła.

"Czas zrobić sobie mały spacerek. Vittorino..."

AnKapone · Wysłany: Sob 22:34, 19 Mar 2011 Temat postu:

Gdy odeszła od stolika Atabe, poczuła się... dziwnie. Jakby kogoś zawiodła, jakby zrobiła coś złego. Ta natrętna myśl siedziała w jej głowie cały wieczór. Nie mogła się od niej odpędzić.
Nic nie zamówiła, nic nie jadła. Założyła kaptur na głowę, by ukryć się przed światem. Nie wiedziała, czy robi dobrze. Była pewna jednego, że dopnie swego.
"Mistrzu - myślała - co ty byś zrobił na moim miejscu?"
Zamknęła oczy. Chciała odgrodzić się od tego wszystkiego. Zapomnieć.
"Co byś kazał mi zrobić?!" - krzyczała do niego w myślach.

Nawet nie zauważyła, kiedy pogrążyła się w niecierpliwej drzemce na karczemnym stole.

AnKapone · Wysłany: Nie 13:46, 20 Mar 2011 Temat postu:

Przesiedziała tak całą noc, nie bardzo wiedząc, co ze sobą zrobić. Nie potrzebowała wiele snu, była przyzwyczajona do wielodniowych podróży i krótka drzemka wystarczyła jej w zupełności.

Zaczęła się znowu zastanawiać, czy dobrze zrobiła. Miała zabić LAverock'a. To było kluczem do dalszych działań, ale przecież mistrz mówił...

"Zasady. - przeszło jej przez myśl - Nasher wpoił mi, że nie wolno zabijać każdego jak leci, bo to do niczego nie prowadzi. - westchnęła - Dlatego odszedł, bo miał dość śmierci."

Nie wiedziała co ze sobą zrobić. Widziała jak Atabe wyszedł rano z karczmy, nie zaszczyciwszy jej nawet jednym spojrzeniem.

"To dobrze - zastanowiła się - Nie muszę go mieszać w swoje problemy. Jeżeli mam zginąć, wolę nie ciągnąć ze sobą innych."

Czekała na jakiś znak od Laverock'a, czekała na jego decyzję.

Triinu · Wysłany: Nie 14:11, 20 Mar 2011 Temat postu:

Niestety nie zjawił sie nikt, kto dostarczyłby jej wiadomość od samego lorda, nie otrzymała żadnego znaku nic...Ta "cisza" potegowala kazda chwile czekania...

AnKapone · Wysłany: Nie 14:19, 20 Mar 2011 Temat postu:

Znużona czekaniem, wstała z zamiarem wyjścia z karczmy. Może jak pokręci się po mieście, czegoś się dowie.

AnKapone · Wysłany: Śro 18:40, 23 Mar 2011 Temat postu:

"Mam tego, do cholery, dosyć." - powtarzała sobie w myślach.

"Wszystko się spieprzyło. Teraz nie dotrę do tych skurczysynów. - myślała - Straciłam pieniądze przez tego... człowieka - powstrzymała się od użycia epitetów.

Zmęczona udała się do swojego pokoju. Wyczyściła miecze i kukri.

"Zawsze utrzymuj broń w czystości" mawiał Nasher.

Umyła się. Czuła się zmęczona, jednak nie fizycznie, ale psychicznie. Wiedziała, że musi ponowić poszukiwania. Usiadła na łóżku, przeliczyła pieniądze i shuriken.

- 22. i mniej niż 300szt złota. Trzeba fuchy poszukać. - powiedziała.

Zeszła na dół. Zamówiła posiłek i piwo. Tym razem musiała się czegoś takiego napić. Wiedziała, że ma mocną głowę, ale zawsze unikała alkoholu. Ten dzień ją do tego zmusił. Siedziała tak obmyślając plan dalszego działania.

AnKapone

Yenne zdawała sobie sprawę z faktu, że będzie musiała zejść na dół, do izby wspólnej. Nie miała na to jednak większej ochoty. Po tym męczącym ratowaniu świata musiała chwilę pomyśleć.

Wyczyściła broń i sprawdziła wszystkie ostrza. Później umyła się w miednicy, w której znajdowała się czysta woda. Kiedy zmyła z siebie brud, krew i pot postanowiła wyciszyć się i zastanowić. Pomedytować - jak nazywał to Nasher. Nie wkładając górnej części garderoby, położyła na ziemi koc (który znajdował się na łóżku) i usiadła na nim "po turecku". Wyciszyła umysł. Zaczęła analizować błędy, jakie popełniła w czasie ostatnich walk, a także snuła przypuszczenia, gdzie szukać członków Bractwa Czarnego Sztyletu.

Straciła poczucie czasu.

Rutlawski

Z niezbyt przyjemnym uczuciem w żołądku, Atabe stanął przed drzwiami do pokoju Yenne. Juz kiedyś... Wiedział, że już kiedyś bał się bardzo przed rozmową z kobietą, stojąc przed zamkniętymi drzwiami. A może tylko mial deja vu?

Zapukał do jej pokoju.

AnKapone

Pogrążona w rozmyślaniu i medytacji Yenne nie usłyszała pukania do drzwi.

Rutlawski

Już miał odejść, gdy nagle pomyślał <co jest , do diabła, gdzie teraz mże być jak nie w pokoju?>

Wszedl.

AnKapone

Kiedy wszedł do pokoju, Yenne siedziała plecami do drzwi. To co zobaczył wstrząsnęło nim. Jeżeli był zdziwiony jedną blizną na karku elfki, wtedy w osadzie, to teraz musiał być zszokowany.

Plecy Yenne były całe poznaczone bliznami. Część z nich wyglądała jakby została zadana nożem lub jakimś innym ostrzem. Jedna, która znajdowała się na wysokości prawej nerki, była ewidentnym śladem po poparzeniu. Więcej nie zdążył dostrzec.

Yenne zerwała się, jedną ręką chwyciła leżący na łóżku płaszcz, którym zakryła się, a drugą kukri. Rzuciła ostrzem, jednak zaskoczenie i wątpliwość (?) sprawiły, że nie zwróciła uwagi na celność i nóż wbił się we framugę koło Atabe.

Nie powiedziała nic. Z jej oczu wyzierał lód.