www.portalfantasyrpg.fora.pl

Rutlawski

-Więc przede wszystkim... Jak dstaniemy się do środka? Jak przekonać, żeby nas dopuścii?

AnKapone

- Zawsze możesz powiedzieć, że podejrzewasz mnie o czynny udział w tych napaściach. - próbowała gorzko zażartować Yenne.

Rutlawski

Atabe uśmiechnął się krzywo i weszli.

Podobieństwo urzędnika do Devona było tak uderzajace, że oboje się cofnęli. P czym...

-Witam- powiedział Atabe.- Jaka jest szansa spotkania się z Zastępcą?

AnKapone

Yenne tym razem milczała. Nie chciała popełnić jakieś wpadki podobnej do tej, jaka miała miejsce pod bramą.

Rutlawski

-Dla was- dpowiedział bezczelnie urzędnik- wlaściwie żadna. Nie sądzę, że byliscie umówieni. Więc chyba nie oczekujecie, że magicznie nagle wszystko się dla was ułoży.

Atabe znów poczuł ziarnko gniewu. Nie dał jednak nic po sobie poznać.

-Chcielibyśmy dowiedzieć się czegoś o tych nocnych zamieszkach.

-No wiem, wiem, chyba jesteście... Czterdziestą grupą dziś już. Ludzie pytali rano nawet czy mogą zostawiać drzwi otwarte... Jakby byli małymi dziećmi- Zaśmiał się głucho ze swojej uwagi.- No cóż, przepisy są przepisami. Sir Grimm spotyka się dziś z paroma znanymi personami i dopiero potem zdecydujemy co zrobić względem nocnych najeźdzców.

AnKapone

"Urzędas zupełnie jak w Polsce" - pomyślała Yenne.

- A co, jeżeli posiadamy jakieś przydatne informacje? - spytała elfka.

Rutlawski

-To zapraszam z nimi do Archiwum X. Tu jest Leunion. Tu czekamy na informację, a potem je wykonujemy. Nie wiem, czy wydaje wam się- kontynuował "Devon", mówiąc dokładnie to samo co strażnik przy bramie- że jesteście jakimiś specjanymi super gośćmi... Nie jesteście. Jesteście tacy sami jak reszta obywateli. Dlatego jeśli chcecie się czegoś dowiedzieć, poczekacie tu, gdzie reszta.

AnKapone

Yenne zgrzytnęła zębami ze złości.

- A...- ale machnęła ręką. Powstrzymała się od komentarza.

Rutlawski

ATabe wzniósł oczy ku niebu. Niesłychanie go wszyscy dziś denerwowali.
-Słuchaj, parobku- odezwał się niespodziewanie zmienionym głosem- naucz się odzywać z szacunkiem do wyższych.

rzez chwilę panowała cisza. Urzędnik patrzył na bohatera dość zszokowany.
-Eee...- odezwał się.- Aha. Cieszę się. A teraz zapraszam do poczekalni.

AnKapone

Elfka spojrzała na przyjaciela. Zdała sobie sprawę z tego, że coś się z nim dzieje. Mieli porozmawiać, a na razie wszystko im to utrudnia. Do tego nie mogą wydostać się z miasta...

"Trzeba mi było wyruszyć wczoraj." - przeszła po jej głowie myśl, którą wolała zostawić jednak dla siebie.

Rutlawski

Atabe i Yenne usiedli na krzesłach w tak zwanej poczekalni, czekając na jakieś postanowienia, co do zamkniecia miasta. Byli źli i zrezygnowani.
-To jest skandal- Jakiś grubas nagle zagadał niespodziewanie Yenne, gdyż owa "poczekalnia była pełna ludzi- tak nas przetrzymywać, panienko. Ludzie też chą wiedzieć co się dzieje. Ja chcę wiedzieć co się dzieje! Od tego, kurna, jest prefekt, a nie od siadania na tyłku i zarządzania, nie!

AnKapone

Yenne zastanawiała się, jak dyplomatycznie powiedzieć temu człowiekowi, by zwrócił swe lico w inną stronę i rozmawiał z kimś innym.

- Wszyscy chcielibyśmy wiedzieć. - powiedziała w końcu.

Rutlawski

Niestety niedna elfka uzyskała efekt, przeciwny do zamierzonego

Atabe przyglądał sie z boku, ale nie bardzo wiedział co powiedzieć.

-No właśnie! Panienka rozumie mie, że te urzędasy to kupa ... Szmaciarzów! Przecież ja mam wnuki małe. Nie uśmiecha się nam czekać, aż te kurwy znów zaatakują i zrobią z nas kaszankę. Pani, my chcemy wiedzieć, chcemy umieć sie obrnić w razie czego. A tu, kurna, rozmawiają, jakby, kurna, nie wiem... Chodziło o ceny kiełbasy!

AnKapone

Yenne zrobiła minę, jakby nagle do poczekalni weszła grupa cyrkowych niedźwiedzi i zaczęła tańczyć moonwalk'a.

Cichutko chrząknęła i spytała:

- A co pan o tej sprawie wie?

Rutlawski

-Co wiem?- Człowiek zacisnął dłonie w pięści.- Co ja wiem? Gówno wiem!- krzyknął lekko plując elfce w twarz.- Perzez tych szmaciarzy, przydupasów na fotelikach niczego sie nie dowiem! Wiem, że rozwalali co popadnie te kurwy w nocy! I podobnież chceili podpalić domy, czy dwa. I tyle wiem, bo nic mie innego nie chcą powiedzieć!